Klei - Denis Henriquez RECENSIE

Recensie: Klei - Denis Henriquez

De roman Klei van Denis Henriquez begint veel belovend, maar na ongeveer de helft van het boek blijft het verhaal steken in de klei. Denis Henriquez publiceerde eerder romans. Klei verscheen in 2023 en is zijn nieuwste roman.

Klei verwijst naar de Franse pottenbakker Joseph, getrouwd met de Spaanse Alma. Hun dochter Zena is zes jaar. Behalve een atelier waar ook lessen in het pottenbakken gevolgd kunnen worden, heeft het echtpaar een vrije camping bij Le Verdon. Daar strijken de schilder Ricardo en zijn vrouw Catherine neer. In een mum van tijd raakt Catherine in de ban van de klei en de ruig uitziende Joseph. Dit heeft grote gevolgen tot en met een afschuwelijk ongeluk waarbij de pottenbakker het leven laat.

Dit deel van het verhaal is mooi, aangrijpend en vlot beschreven. Er is dan veel snelheid en afwisseling in het verhaal door het switchen tussen de personages en plaatsen van handeling. We krijgen de hoofdpersonages te zien hoe ze op dat moment in hun leven staan. Van hun karakter leren we meer in de latere delen van het verhaal en via de flashbacks.

De enige persoon van wie we echt goed de karakterontwikkeling leren kennen is Zena. Zij wil meer van haar vader Joseph weten. De herinneringen die zij aan hem heeft, zijn gekleurd door de verhalen van haar moeder Alma. En die heeft er alle belang bij om Ricardo als schuldige te zien van het ongeluk waarbij haar man omkwam. Op die manier kan zij als weduwe het best omgaan met haar verdriet en blijft het plaatje van een gelukkig huwelijk ongeschonden.

Voordat je in het laatste deel leest of Zena de obsessie die ze heeft met haar vaders leven kan afleggen en volwassen wordt, wordt je geduld behoorlijk op de proef gesteld. De schrijver wil alle personages na het ongeluk volgen, het tempo is eruit en traagheid ervoor in de plaats. Er zijn opsommingen, er gebeuren voorspelbare dingen. Henriquez laat vrijwel niets onbeschreven, zijn aandacht gaat vooral uit naar Zena en het gemis van haar vader. Veel onderwerpen komen aan bod, terreuraanslagen, geloof (in wonderen), tradities, het stierenvechten. Verder de onderwerpen die meer direct met de personages te maken hebben, de vader(figuur) en ambitie om schrijver te worden, overspel, ontrouw en leven als een ruige bohémien.

De traagheid in het vierde hoofdstuk wordt veroorzaakt door het gemijmer van Zena, haar niet aflatende gewroet in het verleden. Wat Zena tegenkomt op haar 'odyssee' naar het noorden, is voor Henriquez een reden om erover uit te weiden, Franse schrijvers, schilderijen, stadjes, dorpen en gehuchten. Soms bekruipt je het gevoel een reisgids te lezen. De titel van dit deel, Odyssee, is wel heel toepasselijk!

Dat Henriquez goed kan schrijven is overduidelijk. Over het algemeen is zijn schrijfstijl prachtig en verzorgd. Mooie zinnen, zoals 'In zijn geïnspireerde tijden leefde hij maar parttime in de werkelijkheid', maar ook overdreven aandoende zinnen treffen we bij hem aan: 'De trein gleed het centraal station binnen, de mensen stortten zich op het perron. Als een rivier stroomde de menigte de trappen af en spoedde zich naar het gerinkel en geronk in de ingewanden van de stad.' Deze laatste zin en de metaforen erin zijn volstrekt niet relevant voor het verhaal en werken enorm vertragend.

De thema's 'zoektocht naar je vader', 'je vader op je rug meedragen' zijn goed uitgewerkt, maar zouden voldoende geweest zijn om van Klei een volwaardige roman te maken. Het vele, niet zo terzake doende eromheen zorgt ervoor dat het lezen van de roman Klei toch nog een aardige opgave wordt.

Recensie: Klei - Denis Henriquez