De stem van het meer – Santa Montefiore RECENSIE

Recensie: De stem van het meer – Santa Montefiore

Santa Montefiore is een Britse schrijfster die al vele boeken op haar naam heeft staan. De stem van het meer is het zesde deel in de familie Deverill serie. Haar debuut Onder de ombu-boom was een groot succes. Ze heeft Italiaans en Spaans gestudeerd en woont inmiddels met haar man en kinderen in Londen.

Eliza woont op haar achttiende nog samen met haar broer, drie zussen en hun ouders op een boerderij in Ballinakelly. Ze voelt zich een buitenbeentje van de familie, en kan het alleen goed vinden met haar broer Joseph. Celia, de oudste zus, wordt erg voorgetrokken door haar ouders en haar zussen houden haar de hand boven haar hoofd. Haar ouders hopen dat Celia gaat trouwen met één van de drie broers Deverill. Een rijke familie dat woont op een prachtig kasteel. Als Eliza heimelijk verliefd wordt op de middelste broer raakt ze verstrikt in een lastige situatie, waarin ze geen hulp van haar familie hoeft te verwachten.

De stem van het meer is het zesde deel van een serie, maar kan ook goed gelezen worden zonder dat de eerdere delen gelezen zijn. Een prachtig romantisch verhaal uit 1865 waarbij het voor een vrouw erg belangrijk is om te trouwen met een welgestelde man. Het ligt daarom voor de hand dat de oudste van de familie van Eliza zou trouwen met de oudste Deverill’s zoon. Echter lopen dingen niet zoals ze door iedereen bedacht zijn, want er zijn nog meer gegadigden. Jaloezie steekt de kop op en dat maakt een vrouw niet vriendelijk. Hierdoor worden er dingen gezegd, die achteraf gezien misschien niet zo bedoeld zijn. Halverwege het verhaal gaat het verder in de tijd en maken we kennis met achter kleinkinderen. De vragen die je voor die tijd hebt gehad, worden beetje bij beetje beantwoord. Het mysterie wordt opgelost en er komen nog meer romances aan het licht.  

De stem van het meer is in dezelfde lijn geschreven als de vorige delen waarbij er mensen een rol hebben die een zesde zintuig hebben. Hierdoor hebben overleden personen ook nog een (hoofd)rol. In dit deel komt dit pas op het einde echt prominent naar voren, waardoor het niet te zweverig wordt.

Santa Montefiore heeft een prettige schrijfstijl. De lezer waant zich in de tijd waarin het verhaal zich afspeelt, doordat de omgeving duidelijk geschetst wordt. Het is daarom erg makkelijk om mee te leven met alle hoofdpersonen. Wie zou er namelijk niet als prins(es) willen leven? De personages zijn voorspelbare figuren, die zo uit een sprookje zouden kunnen komen. Desondanks zitten er veel verschillende en verrassende wendingen in het verhaal, waardoor het niet voorspelbaar is. Het verhaal is wel helemaal af, doordat het geen open einde heeft.  

Santa Montefiore heeft met De stem van het meer een sprookjesachtige roman geschreven, waarin de lezer zich volledig mee laat slepen in deze idyllische sfeer.

Recensie: De stem van het meer – Santa Montefiore