De verloren troon - Holly Black RECENSIE

Recensie:   De verloren troon – Holly Black

De verloren troon is het tweede deel van de vervolgreeks op Elfham. Met deze twee delen over Prins Eik van Elfham gaat de Amerikaanse schrijfster Holly Black weer terug naar de Elfham reeks, De wrede prins.

Prins Eik heeft zijn vader Madoc kunnen redden uit het noordelijke ijsrijk van het Hof der Tanden. Helaas is hij zelf gevangen genomen. Omdat hij Ren, al die tijd van hun reis samen, heeft misleid, gelooft ze hem niet meer. Hij is in de kerkers gegooid en hij wordt stelselmatig vernederd. Koningin Ren gedraagt zich als een echt monster en keert zich tegen Elfham. Het blijkt dat zij gemanipuleerd wordt door de stormfurie Bogdana; die de echte moeder van Ren blijkt te zijn. Veel wordt daardoor duidelijk, onder andere waarom Ren door haar zogenaamde ouders Jarel en Nore zo gehaat werd.  Ren zal moeten vechten voor haar troon, die ze dreigt te verliezen aan Bogdana. Eiks zus Jude, de opperkoningin, wil Eik natuurlijk terug. Eik is de erfgenaam van Cardan en Jude. Hij is de gestolen erfgenaam.  Maar boze tongen verspreiden ook akelige geruchten. Cardan en Jude horen gefluister dat Eik niet wil wachten op de troon. Hij zou deelnemen aan samenzweringen tegen Jude en Cardan. Voor de Faerie die niet zouden kunnen liegen; worden de waarheden door het wrede Volk, zo vaak verbogen en verdraaid, dat ze nergens meer van op aan kunnen of iemand ook maar durven te vertrouwen. Zal het Eik lukken om de personen die hij liefheeft toch te overtuigen van zijn goede wil en inzet?

Holly Black is met de Elfham reeks het pad ingeslagen van de volwassenere Young Adult. Er zijn veel verhalen over elfen, maar geen zoals deze. Je kunt de Elfham verhalen van Holly Black inmiddels wel zien als duistere fantasy. Hier geen liefelijke elfjes en sprookjesachtige settingen. Neen, dit is gruwel, moord en doodslag. Maar ook spanning, intriges en acties met een duidelijk onderliggende sensualiteit. Er is geen personage, dat niet iemand vermoord heeft om te krijgen wat hij of zij wil hebben.

Holly Blacks schrijfstijl is altijd al verfrissend, met meestal korte zinnen, maar daardoor leest het verhaal prettig. Holly Black werkt nu niet met uitgebreide terugblikken. Bij de laatste twee Elfham boeken, kiest ze ervoor om in het eerste hoofdstuk een uitleg van de vooraf gaande gebeurtenissen te geven. De verloren troon begint dan ook met het hoofdstuk: “Zes weken voor gevangenschap”. Dat geeft de lezer al behoorlijk wat inzicht in de situatie. De verloren troon is echter niet meer op zichzelf te lezen. Om de achtergronden van de diverse verhaallijnen te begrijpen moet je de voorgaande boeken eigenlijk ook wel gelezen hebben. 

De verhaallijnen zijn intrigerend, dubbel gelaagd, ingewikkeld en huiveringwekkend. Het zijn ook prachtige ingewikkelde en zeer verschillende personages die Holly Black opvoert en hun karkaterontwikkelingen zijn fascinerend. Mooie maar dodelijke monsters. De personages zijn namelijk behoorlijk complex qua afkomst, omstandigheden, karakters en handelen. En als je niet weet waar dat vandaan komt, dan snap je ook niet helemaal waarom ze doen wat ze doen.

Prins Eik, zo beschermd in de eerste reeks door zijn zus Jude, is inmiddels volwassen. Jude en Cardan zitten stevig in het zadel en houden het rijk bijeen voor Eik als erfgenaam. Jude en Cardan hebben echter altijd te maken met intriges van de diverse Faerie-rijken. Eik besluit hen te willen helpen en hij gaat zich in het geheim bezig houden met het ontrafelen van samenzweringen. Dit doet hij door met zijn magie mensen te charmeren om zo informatie los te krijgen. Eik denkt echter zelden goed na over de consequenties en stort zich overmoedig overal op. Dan ziet hij na lange tijd Ren weer en wordt stapel verliefd op haar. Maar ook haar misleidt hij. Rens positie, als koningin van het Hof der Tanden is ook uiterst wankel, wanneer ze deze dreigt te verliezen aan de wrede heks Bogdana. Genoeg intriges dus weer om snel en ademloos het verhaal uit te lezen.

De uitvoering van dit boek als limited edition is wederom prachtig. De verloren troon is gebonden, met tekeningen aan de binnenkant van de omslag en illustraties bij ieder begin van een hoofdstuk en afgewerkt met licht rood op snee. 

Deze keer geen cliffhanger als einde, maar een goed afgerond geheel. De verloren troon van Holly Black is een mooie toevoeging aan de Elfham reeks en krijgt van mij zondermeer 5 hartjes.

Judith van der Boon

Recensie : De verloren troon - Holly Black