De dochter die goed wilde doen - Corine Hartman RECENSIE

Recensie: De dochter die goed wilde doen - Corine Hartman

Achter elk kunstwerk gaat een verhaal schuil, zo ook achter de prachtige landschappen van Eva Romeijn. Als Eva op een dag opeens een wildvreemd meisje in haar huis aantreft, twijfelt ze wat ze moet doen. Maar uiteindelijk besluit ze het radeloze meisje in huis te nemen. Maar welk verhaal gaat schuil achter dit meisje? Heeft deze Amelie iets te maken met de twee plotseling overleden vrouwen in het kleine Vorden, of is het puur toeval?

De dochter die goed wilde doen is een bijzondere roman. Met de verhaallijn van De dochter die goed wilde doen lijkt Corine Hartman een aansprekend verhaal op papier te hebben gezet: er vinden twee opvallende overlijdens plaats, er is een mysterie rondom Amelie en Eva lijkt te zoeken naar antwoorden. Toch weet het verhaal de lezer niet helemaal te bereiken. Deze cosy crime zou dan ook beter een psychologische thriller kunnen worden genoemd, maar echt spannend wordt het niet.

Het helpt ook niet dat het verhaal van De dochter die goed wilde doen als een soort opeenstapeling van verschillende verhalen aan elkaar hangt. Uiteraard zijn Amelie en Eva de rode lijn, maar het lukt Corine Hartman ondanks al haar inspanningen niet om de lezer een goede band met deze twee hoofdpersonages te laten opbouwen. Dat komt gedeeltelijk door de twijfels die Eva zelf ook ervaart. Hoewel Corine Hartman deze twijfels heel goed op de lezer weet over te brengen, doet ze dat ook weer zo goed dat de lezer zelf ook (te veel) twijfelt en dus weer afstand neemt van de personages. De lezer wordt juist minder betrokken bij het verhaal, waardoor de verschillende gebeurtenissen (nog meer) plotsklaps uit de lucht gegrepen lijken te zijn.

Het duurt dan ook best lang voordat de lezer lekker in het verhaal zit en soms zal de lezer zichzelf erop betrappen dat er meer naar de laatste bladzijde wordt gebladerd om te zien hoeveel pagina’s er nog volgen dan dat je echt in het verhaal zit. De schrijfstijl van Corine Hartman is op zichzelf genomen uitnodigend en zou gemakkelijk moeten weglezen. Ook de gekozen omgeving, de achterhoek, spreekt aan. Toch komt het verhaal niet lekker van de grond: een redelijk random tripje naar Zwitserland, vage verbanden tussen de personages. Het helpt ook niet dat er niet echt een detective rol is weggelegd voor een hoofdpersonage, hetgeen een cosy crime juist kenmerkt. Er wordt wel een beetje onderzoek gedaan door Eva en haar goede vriend Winand, maar de lezer wordt daar niet actief in meegenomen. Dat zorgt ervoor dat het verhaal meer leest als een psychologische thriller dan cosy crime. Dat gevoel wordt versterkt doordat het verhaal zich lijkt te concentreren op de verschillende lagen onder de personages, terwijl Corine Hartman wat dat betreft nooit helemaal het achterste van haar tong laat zien. De lezer moet zelf ontdekken en tussen de regels door lezen wat Eva, Amelie en Winand motiveert. 

Dat de personages op zichzelf zijn hoeft in principe niet de reden te zijn waarom De dochter die goed wilde doen niet lekker uit de verf komt. Hun teruggetrokken karakters zouden goed kunnen passen bij het verhaal. Het is echter de sfeer en de manier waarop het boek wordt gepresenteerd die ervoor zorgen dat dit geen succesvolle combinatie is. De lezer blijft dan ook achter met meer vragen dan antwoorden. Corine Hartman lijkt enkel de contouren van de verschillende puzzelstukjes te geven, maar niet de inhoud van de puzzelstukjes, zodat je als lezer de puzzel nooit echt kan leggen. Dit maakt het dan ook lastiger voor de lezer om sympathie te hebben voor de hoofdpersonages en om hen in het juiste perspectief te plaatsen.

Kortom, het verhaal van De dochter die goed wilde doen is gehuld in raadsels. Het is een aardig verhaal, geschreven in een toegankelijke schrijfstijl met dieperliggende motieven, die alleen net iets te goed zijn verstopt. Verwacht dan ook geen cosy crime die gemakkelijk wegleest, maar eerder een psychologische thriller die de lezer aan het denken zet!

Recensie: De dochter die goed wilde doen - Corine Hartman