De enige die over bleef - Riley Sager RECENSIE

Recensie: De enige die over bleef - Riley Sager

Na een dubieus incident en een tijd onbetaald verlof, is het voor verpleegkundige Kit McDeere tijd om weer terug het vak in te gaan. Haar baas heeft nog zijn twijfels over de vrijspraak over Kits proces en denkt een perfecte plaatsing voor haar gevonden te hebben. Het betreft een functie waar gedurende de verzorgtijd kost en inwoning in een groot landhuis bovenop de kliffen is inbegrepen. Het blijkt echter dat de dame in kwestie Lenora Hope is; een vrouw die als enige een slachtpartij op haar familie in 1929 overleefde. De geruchten zeggen dat Lenora de koelbloedige moordenares was...

De enige die over bleef start met een kort proloog van slechts één pagina. Het vertelt over een moment met Lenora die op haar schrijfmachine begint te typen. De laatste zin op de bladzijde is tevens de eerste zin van het volgende stuk van de proloog. Dit stuk is geschreven in het lettertype van een ouderwetse typemachine en weet alleen hiermee al een duister sfeertje te creëren. Riley Sager bevredigt de nieuwsgierigheid die de inleiding oplevert echter niet. Het eerste echte hoofdstuk van De enige die over bleef schetst op een serene manier de levenswijze van Kit, waarmee de mysterieuze sfeer in een oogwenk wordt opgeheven.

De introductie van het boek is echter wel noodzakelijk om inzicht in het leven van Kit te krijgen. Al gauw wordt duidelijk dat er iets gebeurd is waardoor haar leven momenteel niet op rolletjes verloopt. De gebeurtenis die dat heeft veroorzaakt, blijft echter vaag. Stapsgewijs wordt er telkens een tipje van de sluier opgelicht. Kit heeft een spontaan en lief karakter, maar doordat ze geen specifiek uitspringende karaktereigenschappen heeft én doordat het tempo waarin haar geheim wordt ontrafeld behoorlijk laag ligt, wordt ze al gauw een beetje doorsnee. Het is allesbehalve een naar mens, maar de auteur zorgt dat de focus in De enige die over bleef voornamelijk op Lenora komt te liggen. Lenora mankeert lichamelijk van alles, waardoor ze weinig meer kan. Haar enige manier om te communiceren is het klikken van haar hand en door gebruik te maken van haar typemachine. Haar verhaal wordt ook slechts mondjesmaat en op een langzaam tempo onthuld, maar bevat een zekere spanning waardoor de interesse naar meer groots aanwezig is.

Sager heeft een fijne schrijfwijze. De enige die over bleef bevat soepele zinnen die vlot en gemakkelijk weglezen. De combinatie met spannende onthullingen op het juiste moment zorgen dat je aan de pagina's gekluisterd zit en het boek eigenlijk liever niet weglegt. De spanning is onderhuids en voornamelijk mysterieus, maar de vele details en de manier waarop de informatie gegeven wordt brengen soms toch overeind staande nekharen teweeg. Het verhaal start traag, maar weet in een denderend tempo met een aantal verrassingen te eindigen. Lenora's verleden wordt, net als de introductie, door middel van brieven op een ouderwetse typemachine weergeven en de lay-out van deze stukken hebben ook dit ouderwetse lettertype. Complimenten voor deze simpele, maar doeltreffende en originele aanpak. Ook de ambiance wordt weelderig in woorden omgezet. Het oude en vervallen landhuis begint gebreken te vertonen en de manier waarop dit opgetekend is, is realistisch waardoor je jezelf tijdens het lezen in het armzalige huis waant. 

De enige die over bleef is zeker niet het meest unieke verhaal dat er is, maar de prettige schrijfstijl en de tactiek om bepaalde elementen te combineren werken perfect met elkaar samen. Ze creëren een uiterst prettig boek waarmee Sager weer op het niveau van zijn eerste boek onder dit pseudoniem, De laatste meisjes, terugkomt. En dat vraagt naar meer!

Recensie: de enige die over bleef - Riley Sager