Een bakkerij in Parijs - Aimie K. Runyan RECENSIE

Recensie: Een bakkerij in Parijs - Aimie K. Runyan

Aimie K.Runyan laat in Een bakkerij in Parijs twee verhaallijnen samen komen die raken aan het schrijnende van oorlogstijd. Dat rond Lisette speelt in de Frans-Pruisische oorlog van 1870; Micheline komt in 1946 tot ons. Historische fictie met armoede, leed en liefde als bovendrijvende elementen. Lisette maakt zich los van de luxe die ze krijgt opgelegd door haar ouders. De ontmoeting met Théo, een bevlogen Communard, drijft haar in de richting van de rebellerende bevolking, een gedachtegoed dat botst met haar roots. Micheline staat na de dood van haar vader en de vermissing van haar moeder als tiener voor de opvoeding van twee jongere zusjes.

Een roman die focust op de onbreekbare wil van een volk, in dit geval in de Franse hoofdstad, om zich te ontworstelen aan vernedering door de gegoede stand. Het opdringen van een partner als exponent van liefdeloosheid; het vinden van de ware liefde in een sfeer van ongeloof.

Het verhaal van een overgrootmoeder en de achterkleindochter rolt zich uit naar een bakkerij in Montmartre. Runyan plaatst individuele tragedie en moed in een bredere context. De strijd van twee jonge vrouwen tegen de gevestigde orde met mensen om haar heen die op zich een boek kunnen vullen. Sterke aansprekende persoonlijkheden die het inleven tot een plezier maken. Spanning ook en dan vooral over de vraag of de moeder van Micheline toch nog ergens opduikt.

Oorlog is een splijtzwam, drijft families uiteen. Daar is deze roman een sprekend voorbeeld van. Een bakkerij in Parijs ontroert door karaktervastheid van twee vrouwen, die nooit de weg van de minste weerstand kiezen. Een inkijk in een periode dat de strijd om het dagelijks brood letterlijk een gevecht was op het scherpst van de snede.

Geschreven met groot gevoel voor zielenroerselen. Runyan trekt je de roman in en geeft geen gelegenheid om eraan te ontsnappen. Knap hoe de verhaallijnen samenvloeien. Bijzonder zijn de recepten die door het boek worden gestrooid. Ze passen naadloos bij de tekst en geven deze meerwaarde.

De auteur stond bij haar eerdere werken met beide benen in de Tweede Wereldoorlog. In dit geval zijn de pijlen gericht op het herstel van oorlogsellende, van een stad en een volk dat zich opricht. Beeldend geschreven. Je proeft dat naast voeding voor de maag er ook zoiets is als voeding voor de ziel. En die vullen in gezamenlijkheid een aansprekend epos.

Recensie: Een bakkerij in Parijs - Aimie K. Runyan