Vos Het laatste weeshuis - Elle van Rijn RECENSIE

Recensie: Vos Het laatste weeshuis - Elle van Rijn

In dit eerste deel van een drieluik, brengt Elle van Rijn (1967) ons naar weeshuis Borghout in het begin van de zestiger jaren van de vorige eeuw. Isabel van zeventien en Maurits, de geestelijk vader, vervullen de hoofdrollen in deze wervelende historische roman. Het huis valt onder de orde Nobilitas. Dat heeft een slavenverleden. Het duikt weer op als de oudste kinderen op het punt staan examen te doen en de vrijheid tegemoet denken te gaan om zich met een diploma op zak verder te ontwikkelen.

Een verhaal, rijk aan inhoud, dat diep inzoomt op het gevoelsleven van weeskinderen. Ze dragen als kleuters, pubers en adolescenten naast datgene wat andere kinderen met ouders in deze periodes ondergaan nog eens als extra last de onwetendheid over hun leeftijd en afkomst met zich mee.

Lang vraag je je als lezer af of de naam Vos goed gekozen is en stáát voor de inhoud. Daar kom je gaandeweg achter als de roman in een versnelling raakt en gebeurtenissen elkaar in een razend tempo opvolgen.

De verwevenheid tussen de pleegouders en een van de oudste meisjes kan ieder moment een explosie veroorzaken. Van Rijn voert een priester op die staat voor alles wat je nou net niet van een geestelijke verwacht. En is die pleegvader nou wel zo sympathiek als je vanaf het eerste moment dat je over hem leest denkt te geloven? Hij kan de kinderwens van zijn vrouw niet vervullen omdat zij in een Jappenkamp haar vruchtbaarheid heeft verloren. Is zijn liefde voor kinderen daaruit verklaarbaar of zoekt hij juist bij de oudste meisjes compensatie?. Wanneer één van haar zwanger raakt stelt dat niet alleen de intense vriendschap van twee meisjes op de proef, het kan ook bijdragen aan de mogelijke sluiting van het weeshuis. Dat sluipt althans in de aanloop naar de spannende ontknoping binnen. De spanning is te snijden en zet nog een tandje bij als jaloezie in het geding is. De griezels trekken je over de rug bij de moord en natuurlijk verlies van personen in Borghout.

Niet in de laatste plaats omdat het leven van een baby ook op het spel staat bij daders die daarmee hun wanhoop proberen te plooien. En is misschien één van de vriendjes de vader?

Zoals gezegd is Vos het laatste weeshuis het begin van een trilogie, dat verder wordt ingevuld door Lotta Magnusson en Jacqueline Rogers. Ze zijn achtereenvolgens met ZWAAN en KOLIBRIE gedoopt. Een product van brainstormse3ssies door drie geliu8jkgerichte auteurs die er ieder hun specialisme op los laten.

Hoe afwisselend ook, steeds speelt het weeshuis mee in de verhaallijnen. Je kunt je voorstellen dat veel mensen reikhalzend uitkijken naar de beide andere boeken. Van Rijn spreekt er haar totale creativiteit als actrice in haar eerdere leven voor aan; geeft haar werken daarmee een extra dimensie.

Recensie: Vos Het laatste weeshuis - Elle van Rijn