Hemelse rivalen - Rebecca Ross RECENSIE

Recensie:   Hemelse rivalen – Rebecca Ross

Hemelse rivalen van Rebecca Ross is een wat apart boek met een unieke opzet. 

Cambria is een land in oorlog. Dacre, de god van de Onderlingen, die diep in de aarde leeft, heeft een obsessie voor Enva, de godin van de Hemelwachters. Honderden jaren geleden is er iets tussen hen voorgevallen en Enva heeft hem afgewezen. De brute wrede Dacre, liet er de mensen op de aarde voor boeten door zijn honden en monster te sturen om hen te vernietigen, om zo Enva te raken. Echter Enva was voorbereid en zong hem hele lange tijd in slaap. Nu is Dacre echter ontwaakt en wederom gaat hij de strijd met Enva aan. Deze keer is de mensheid echter ook deel van de oorlog. De diverse gewesten moeten al of niet gedwongen, zijden kiezen en vele mannen en vrouwen vertrekken naar het front om voor hun god tegen elkaar te vechten.

Tot nu toe is de Oostgouw met de stad Oath gespaard gebleven voor de gruwelen van de oorlog. Iris Winnow heeft door omstandigheden moeten stoppen met school en het is haar gelukt om een baan als verslaggeefster te krijgen bij de krant De Gazet. Daar kan ze vaste columnist worden, maar ze heeft geduchte concurrentie van Roman C. Kitt. Het lijkt alsof ze elkaar niet kunnen luchten of zien, maar langzaam aan ontstaan er toch gevoelens die Iris verwarren.  De verschillen in omstandigheden tussen hen zouden niet groter kunnen zijn. Het loopt allemaal anders dan Iris gedacht had en haar enige steun is een mysterieuze onbekende man, die op magische wijze haar brieven ontvangt, die ze op haar typemachine schrijft.

Hemelse rivalen van Rebecca Ross heeft mij zondermeer verrast. Het boek komt een beetje traag op gang, maar dat verandert al snel. Je denkt in de eerste instantie dat het zo’n geijkt liefdesverhaaltje wordt.  Aan het begin is de achtergrond namelijk nog niet helemaal duidelijk. Twee tegenpolen, twee concurrenten voor dezelfde positie en ja hoor, van rivalen tot lovers. Maar dan neemt het verhaal ineens een hele andere wending en wordt het een stuk interessanter.

Hemelse rivalen is geschreven in de derde persoon en de schrijver neemt je mee zowel in de belevingswereld van Iris als van Roman op een heldere soepele wijze.  Het is geen roman in briefvorm, alhoewel veel van het verhaal duidelijk wordt aan de hand van de brieven, die een belangrijke rol spelen in het verhaal. Het is een young aldult boek, maar tot nu toe wel een erg braaf YA en dat maakt het wel apart, maar het past in de sfeer van het verhaal.

Ook op het gebied van achtergrond creëren, verrast Rebecca Ross.  Cambria is een land waar magie heerst en goden niet oppermachtig zijn, maar wel het nodige dood en verderf kunnen zaaien. De wereld waarin Hemelse rivalen zich afspeelt doet sterk denken aan begin 20ste eeuw. Technische middelen zijn nog in ontwikkeling; mensen zijn niet rijk en er heerst een groot klassenverschil tussen arm en rijk. De oorlogssituatie is er een die lijkt op de Eerste Wereldoorlog, inclusief gifgas en gruwelijke gewonden en dood. Al dat, vermengt met magie, zoals monsters en manipulatie van de goden, maakt dat er een vleugje “Harry Potter” naar boven komt of Griekse mythologie. Moeilijk om daar de vinger op te leggen.

Dacre heeft zijn bloedhonden en eithrals en Enva heeft haar magische gezang, maar voor de werkelijke strijd rekenen ze op menselijke soldaten. De magie die door mensen gebruikt wordt, is gebonden aan voorwerpen of gebouwen. Zo krijgt Iris van haar oma een magische typemachine. Het zal geen spoiler zijn als ik verklap dat deze haar in contact brengt met Roman, al weet ze dat natuurlijk nog niet in het begin. Eerst wordt ze verliefd op de onbekende man die zich Carver noemt en met wie ze een zeer vertrouwelijke briefwisseling onderhoudt, maar dan moet ze ook aan zichzelf bekennen dat ze gevoelens krijgt voor Roman. Wat een geluk voor haar dus dat die twee een en dezelfde persoon blijken te zijn. Geen grote verrassing daar.

Wat wel weer verrast zijn de omstandigheden waarin Iris en Roman terecht komen. Zowel Iris als Roman maakt een hele ontwikkeling door. Roman neemt eindelijk zijn eigen leven in handen en laat zijn vader hem niet langer de wet voorschrijven en Iris besluit haar hele leven om te gooien en haar broer aan het front te gaan zoeken door oorlogsverslaggever te worden bij de concurrent van de Gazet: Inktridder. Buiten het feit dat ze Forest wil zoeken, wil ze ook de mensen op de hoogte brengen van de oorlog, want de mensen in Oath worden nog steeds in het ongewisse gehouden. Samen met Roman kan ze alles aan denkt ze.

In Hemelse rivalen voert Rebecca Ross diverse interessante nevenpersonages op, maar de goden zelf laat ze voorlopig nog buiten beeld. Alleen Dacre maakt voor het eerst zijn entree in de epiloog. Waarom haat hij Enva zo en waarom moeten de mensen daar onder lijden, vraag je jezelf af. Gezien het einde van het verhaal, denk ik dat Rebecca Ross een vervolgdeel zal schrijven op Hemelse rivalen. Het eindigt namelijk met een enorme cliffhanger en ik ben ontzettend benieuwd naar het volgende boek. Al met al een fijn authentiek boek om te lezen en zeker 5 hartjes waard.

Judith van der Boon

Recensie: Hemelse rivalen - Rebecca Ross