Als jij het zegt - José Vriens RECENSIE

Recensie: Als jij het zegt - José Vriens

Debbie heeft de afgelopen jaren al heel wat tegenslagen moeten verwerken. Nadat haar moeder in een verzorgingstehuis terechtkomt door een vervelende val, overlijdt haar man na een lang ziekbed. Debbie blijft achter met haar twee tienerdochters en ernstig dementerende moeder Bea. Ze rent van haar werk in de drogisterij naar het huishouden en van daar naar het verzorgingstehuis, tot het allemaal te veel wordt en ze zich ziek moet melden vanwege oververmoeidheid. Lukt het Debbie haar hoofd boven water te houden, en in plaats van voor anderen, ook eens voor zichzelf te gaan zorgen?

In Als jij het zegt staat de dementie van Debbies moeder helemaal centraal. Alle gebeurtenissen en elke dag van Debbie draait om haar moeder en de verzorging van haar moeder. Omdat Debbie veel tijd met haar doorbrengt kom je ook als lezer veel te weten over dementie. Je zult dan ook af en toe schrikken van hoe Bea reageert en wat de ziekte met haar heeft gedaan en doet. Veel lezers zullen hier ook te maken mee hebben (gehad), en voor hen zal dit dan ook erg herkenbaar zijn. Voor alle andere lezers is dit vooral een heel leerzaam boek, waardoor je veel meer te weten zult komen over dementie en het effect op de omgeving, iets waar je helemaal niet bij stilstaat als je hier niet direct mee te maken hebt.

José Vriens heeft dat dan ook heel goed gevangen in haar boek en in de omschrijvingen die ze geeft, maar er is verder niet echt een grote verhaallijn te ontdekken. De wereld om Debbie heen gaat wel verder, dat merk je vooral aan haar dochters, die verder gaan met studeren, bezig zijn met werk en vriendjes. Maar voor Debbie (en dus ook voor de lezer) staat de hele wereld stil en draait alles nog maar om Bea. Aan de ene kant is dat goed, het geeft de lezer wat bewustwording, maar aan de andere kant maakt dat het boek een beetje saai. Ook de grotere gebeurtenissen zijn wat vlak beschreven, wat bijdraagt aan de eindeloosheid van Debbies dagen, maar voor de lezer wat eentonig is. Gelukkig zijn er in Als jij het zegt wel scènes waar Debbie iets meer durft te gaan leven, maar hier had José Vriens nog veel meer ontwikkeling uit kunnen halen.

De schrijfstijl in Als jij het zegt is dan weer erg lekker; het leest heerlijk vlot, de zinnen zijn duidelijk en compact, waardoor je als lezer goed betrokken blijft. Wel komt soms de Brabantse tongval iets te veel naar voren naar mijn mening en is het onduidelijk hoeveel tijd er soms verstrijkt tijdens een witregel. Soms gaan er dagen voorbij, soms uren, en soms lijk je een week verder te stappen in de tijd. Dat maakt het wel verwarrend, maar José Vriens plakt meestal al snel een korte tijdsreferentie in het verhaal om je als lezer weer terug te trekken naar het moment.

De wereld die José Vriens heeft neergezet is, ondanks de focus op Bea, een fijne wereld. De personages zijn stuk voor stuk lief, hebben allemaal hun eigen problemen en uitdagingen, maar het blijft een lieve familie en een lieve vriendengroep. Het doet je realiseren dat het grote kwaad, de dementie, een hele fijne leefomgeving helemaal om kan gooien. Als jij het zegt is dan ook een aanrader, omdat er nog honderdduizenden mensen in Nederland zijn met een hersenziekte, en je met dit boek veel kunt leren op een laagdrempelige manier. 

Recensie: Als jij het zegt - José Vriens