Noodkreet - Inge Verbruggen RECENSIE

Recensie: Noodkreet – Inge Verbruggen

De Vlaamse Inge Verbruggen timmert langzaam verder aan haar bekendheid in de wereld van de jeugdboeken. Zelf was ze als kind bezeten door lezen, dat is ze nog steeds. Haar schrijftalent ontwikkelde zich langzamerhand en na enkele schuchtere pogingen met gevierde Vlaamse Filmpjes, verscheen in 2017 Doodverklaard, een spannende en goed ontvangen Young Adult thriller. Ze ging verder op de ingeslagen weg en sedertdien krijgt de jonge lezer om de twee jaar een nieuwe thriller van Verbruggen voorgeschoteld: het zeer fel gesmaakte Duivels spel (2019) over geocaching en Labyrint (2021). Haar nieuwste telg Noodkreet is opnieuw geënt op een populair aspect van de jongerencultuur: urbexers spelen immers de hoofdrol.

Finn, Anna en Howdy zijn urbexers, urban explorers, met heel wat volgers op hun YouTube-kanaal. Ze dringen verlaten en vervallen sites binnen en gaan op onderzoek uit, soms met gevaar voor eigen lijf en leden. Omdat deze hobby wel gevaarlijk kan zijn en ze vaak bewaking moeten omzeilen, spreken ze een noodkreet af. Wanneer ze die ontvangen, betekent het dat iemand in gevaar is. Op een avond ontvangen ze een noodkreet van Oscar, een voormalig lid van hun bende die ondertussen is overgeschakeld op ghosthunting. De zoektocht naar en reddingsoperatie van Oscar brengt hen naar een domein in de Ardennen waar spooktours worden georganiseerd. Daar vallen ze van het ene gevaar in het andere en moeten heel wat doorstaan om Oscar te kunnen redden. Niet alles loopt van een leien dakje en uiteindelijk is de afloop geen happy end.

Dat Verbruggen een goede pen heeft, staat buiten kijf. Ze speelt in op de populaire jongerencultuur en daarmee krijgt ze heel wat jongeren aan het lezen. Het zoeken naar kicks is eigen aan urbexers en dat trekt natuurlijk veel jongeren aan. De personages zijn vrij goed uitgewerkt, elk met hun eigen sterktes en tekortkomingen. Heel wat lezers zullen zichzelf herkennen in deze leeftijdsgenoten. Noodkreet is geschreven vanuit een dubbel perspectief: Finn en Oscar vertellen afwisselend hun verhaal. Hier maakt Verbruggen een gedurfde keuze, die ietwat minder uitpakt. We krijgen tussen de vertellingen door telkens ook de opnames van hun vlogs. Verbruggen gebruikt hiervoor cursief gedrukte tekst, maar soms werkt het storend en neemt het de spanning wat weg. In flashbacks wordt de ware toedracht van het  verhaal verteld. Deze flashbacks staan gedrukt op grijs papier, om een en ander duidelijker te maken. Het geheel begint vrij spannend, maar bij de zoektocht naar Oscar is er te veel chaos en herhaling, waardoor de spanning vrijwel volledig wegvalt. Op het einde wint het boek opnieuw aan spanning, maar wordt het een beetje ongeloofwaardig. Noodkreet is een YA-thriller over een actueel thema dat jongeren zeker aantrekt, maar de warrige vertelling zorgt ervoor dat de spanningsboog soms te weinig gespannen staat.

 Recensie: Noodkreet – Inge Verbruggen