Ex-vrouw - Ursula Parrott RECENSIE

Recensie: Ex-vrouw - Ursula Parrott

Op jonge leeftijd treden Peter en Patricia in het huwelijksbootje. Ze hebben het niet gemakkelijk, maar proberen het leven zo goed als mogelijk te benaderen. Ze krijgen en verliezen een kind, maar zoeken en vinden steun bij elkaar. Dan komt Patricia erachter dat Peter een misstap heeft gemaakt. Ze denkt een moderne vrouw te zijn als ze de situatie anders benaderd, en dus ziet ze zijn overspel dan maar als een open huwelijk. Dat lijkt te werken, totdat zijzelf een groener grassprietje vindt en ook vreemdgaat. Maar Peter blijkt toch niet zo modern te zijn als het erop aankomt en eist een scheiding als hij erachter komt...

Ursula Parrott schreef Ex-vrouw alweer bijna een eeuw geleden, in 1929 om te precies te zijn. Voor die tijd zal de roman absoluut vooruitstrevend zijn geweest, maar anno 2024 heeft de inhoud toch wel glans verloren. Hoewel duidelijk te merken is dat de herschrijving uit 2024, waar deze vertaling op gebaseerd is, modern(er) taalgebruik bevat, is het geheel toch oubollig. Er komen situaties voor die in de huidige tijd eigenlijk niet meer te bevatten zijn. Dat hoeft helemaal niet erg te zijn, want er zijn genoeg historische romans te vinden waarin gebeurtenissen van zelfs langer geleden besproken worden en die in een actueel boek geheel opnieuw tot leven komen. Ex-vrouw lukt dit niet. De roman lijkt nauwelijks een ziel te hebben, waardoor er moeilijk binding met het verhaal en de personages gemaakt wordt.

Parrot geeft een eerlijke en open kijk op de 'Roaring Twenties'. De New Yorkse setting is met uitstek geschikt voor het doel van Ex-vrouw: een vooruitstrevende, alleenstaande vrouw schetsen in een wereld die onderhevig is aan verandering. Vol details worden de vrouwen geboetseerd. Persoonlijke voorkeuren zoals haardracht en kledingstijlen worden rijkelijk omschreven, maar ook maatschappelijke veranderingen worden niet uit de weg gegaan. De roman is feministisch en toont keuzes van vrouwen. Zo heeft Patricia een goede baan waar ze zelf van kan rondkomen als het stel uit elkaar gaat. Ze denkt Peter met tijd terug te kunnen winnen en weigert akkoord te gaan met een onmiddellijke scheiding. Patricia trekt in bij haar vriendin Lucia, die een paar jaar eerder hetzelfde lot trof. Ondanks de wijze woorden van Lucia, denkt Patricia haar verdriet te kunnen verdrinken met alcohol en mannen. Maar als ze 's ochtends alleen wakker wordt, spookt Peter door haar hoofd...

Stapje voor stapje leert Patricia om de situatie naast zich neer te leggen en met deze keuze verandert ze van wanhopig meisje tot een respectvolle vrouw. Vanzelfsprekend helpen een aantal mannelijke personages haar bij deze transformatie, en elk hebben ze het tegenovergestelde karakter van Peter. De groei die Patricia in Ex-vrouw doormaakt is mooi, maar ook een beetje afgezaagd. Het is al bekend, en vaak op betere wijze uitgewerkt. Daar komt bij dat Patricia een mat persoon is die met de mooiste juwelen om haar lichaam nog niet weet te stralen. Ze maakt geen indruk en hierdoor blijft het verhaal plat zonder emoties los te weken bij de lezer. De auteur heeft echt haar best gedaan om met weelderige details haar soepele schrijfwijze op te fleuren. Ze houdt de hoofdstukken kort en de materie duidelijk, maar het werkt gewoon niet. Niet alle boeken zijn tijdloos en Ex-vrouw is hier een goed voorbeeld van.

Wellicht maakt Ex-vrouw meer indruk als je tijdens het lezen constant in je achterhoofd houdt dat het al bijna een eeuw geleden geschreven is. De uitwerking is prima, maar de inhoud is gewoon te ouderwets om raakvlakken met de échte moderne vrouw te krijgen.

Recensie: Ex-vrouw - Ursula Parrott