Jouw laatste wens - Carla Kovach RECENSIE

Recensie: Jouw laatste wens - Carla Kovach

Jouw laatste wens: spanning om te snijden

Carla Kovach zet de trukendoos volledig open in haar tiende thriller met rechercheur Gina Harte in de hoofdrol. Gina wordt op de huid gezeten door een etterbak van een journalist die haar zwaar onder druk zet over de wijze waarop haar gewelddadige man om het leven is gekomen. Zwager en schoonmoeder voeden hem met veronderstellingen die Gina haar baantje kunnen kosten. Een plot met vier vrouwen die door hun echtgenoten minderwaardig worden behandeld. Lotgenoten dus waar Harte zich zeer bij betrokken voelt.

Jouw laatste wens staat bol van de spanning. Die neemt in hoog tempo toe als huizen in de fik gaan en er slachtoffers vallen. Kovach ontrafelt het schokkende verleden van de vier stellen. Vernedering en verkrachting missen hun uitwerking niet op één van het kwartet die zich door alles en iedereen in de steek gelaten voelt, niet in het minst ook door haar zogeheten vriendinnen, die blind zijn voor de walgende strapatsen van hun mannen.

Kinderen

Door het gif van de wraak laten twee mannen het leven en verdwijnen kinderen. Degene die ze ontvoert maakt je als lezer deelgenoot van haar strategie. Telkens als er weer iets in vlammen opgaat staat er een kaars als stille getuige. De verwikkelingen stapelen zich op in razend tempo. Zó zelfs dat je jezelf geen moment gunt om na te denken over het wie, het wat en het waarom.

Harte raakt volledig in het verhaal verstrengeld doordat de broer van haar man één van de vier echtgenoten is met een misdadig brein zonder weerga. Jouw laatste wens grijpt je bij de strot al s de auteur op vernuftige wijze het verleden afpelt om daarmee het heden tot klaarheid te brengen.

En op het moment dat je denkt meester over het verhaal te zijn haalt Kovach je onderuit met invoeging van nieuwen elementen.

Uiteindelijk moet ook hier de leugen het ook afleggen tegen de waarheid, verpakt in de attentie van een buurman.

Weerzin

Het verhaal raakt het uiterste met onvruchtbaarheid als gevolg van massale verkrachting met een ontembare ziekte als het gevolg daarvan. Bij het verwerken van die strofen kun je de weerzin niet meer binnen de perken houden met een potverdorie en ontsnappen zwaardere krachttermen.

Prachtige sfeertekeningen dragen er toe bij dat je de roman niet even weg kunt leggen. De apotheose met een doorgebroken rivier en kinderen die er wel of niet aan kunnen ontsnappen, maakt de lezer los van zijn of haar omgeving. Met nog altijd de prangende vraag of die vervelende journalist Harpe van de graad slaat of dat zij juist de argumenten heeft gevonden om hem kleinsmannetje te maken.

Dick van der Veen

Recensie: Jouw laatste wens - Carla Kovach