Rendang - Maureen Tan RECENSIE

Recensie: Rendang - Maureen Tan

Rendang is toch wel één van mijn favoriete stoofgerechten en één van de bekendste Indonesische stoofschotels. Althans in de klassieke versie zoals wij die thuis waarschijnlijk kennen. Deze versie van Rendang van Maureen Tan vonden we al terug in de Bijbel van de Indonesische keuken die verscheen in 2020. Daarin leerden we al dat Rendang komt uit Sumatra en de bereiding uit 3 fases bestaat: ‘kare’, ‘kalio’ en ‘rendang’. De fases bevatten steeds minder vocht en gaan van curry, via karamelliseren tot volledig inkoken en wordt gemaakt met onder andere rundvlees en kokosmelk. Dat recept had wat mij betreft nog best een keer terug mogen komen in het nieuwste boek van Maureen Tan, Rendang!

Na een bezoek aan het fantastische Sumatra met haar zus is de kijk van Maureen op Rendang blijkbaar enigszins veranderd. Rendang is namelijk niet één specifiek gerecht, maar een manier van koken. En bij die manier van koken onderscheiden we drie fases zoals de schrijfster ook al eerder schreef in de bijbel, alleen is de naam van de fase ‘kare’ veranderd in Gulai. Een detail.

De hoofdgerechten in het 182 pagina’s tellende boek zijn verdeeld in drie hoofdstukken die overeenkomen met de fases van de bereiding. De Gulai-recepten bevatten meer vocht en zijn een beetje ‘soeperig’.  Bij Kalio en Rendang wordt dat steeds minder. Wat niet minder wordt is de hoeveelheid ingrediënten van bijna alle recepten. Die lijst is steeds behoorlijk lang, al is wel het voordeel dat veel van de ingrediënten vaak terugkomen: kurkuma, lomboks, rawits, gember, salamblad, limoenblad, kokosmelk, laos en kardemom zijn daar voorbeelden van. Heb je die dus éénmaal in huis, dan valt de aanschaf wel mee.

Het recept met rundvlees en kokos vinden we dus niet in Rendang. Het kan gemaakt worden met van alles. In Indonesië meestal dus met wat voor handen is. Dat kan vlees zijn van koeien,  varkens of lam, van kippen, vis, schaaldieren of vegetarisch met bijvoorbeeld jackfruit of erwtaubergines. Ik maakte een heerlijke Gulai van kip en andalimanpeper, waar ook nog 10 lombokpepers in moesten. Met één was het voor mij pittig genoeg.

Aan het eind van het boek vinden we nog een hoofdstuk met bijgerechten, waarvan ik er één maakte met onder andere komkommer en limoen omdat ik dat altijd lekker vind om ergens bij te serveren. en een hoofdstuk met recepten over sambal wat ik persoonlijk nog erg leuk vind omdat het één van mijn favoriete ingrediënten is. ‘Rendang’ eindigt met een beschrijving van die vele ingrediënten die je in het boek tegenkomt.

Persoonlijk vind ik ‘De bijbel van de Indonesische keuken’ en ook het tweede boek ‘Java’ iets toegankelijker dan dit derde boek, maar houd je van de Indonesische keuken dan kan je natuurlijk nooit genoeg recepten hebben en is Rendang zeker de moeite waard.

Recensie: Rendang - Maureen Tan