Emily Wildes encyclopedie der feeën RECENSIE

Recensie : Emily Wildes encyclopedie der feeën – Heather Fawcett

Emily Wildes encyclopedie der feeën is het eerste deel van een hele nieuwe serie van de Britse schrijfster Heather Fawcett. Het is geschreven in een soort dagboekvorm, waarbij Emily zich rechtstreeks tot de lezer richt en het speelt zich af in het begin van de 2oste eeuw.

1909. Cambridge professor Emily Wilde is een van de enige vrouwelijke professoren; bovendien is ze vrij jong en ze heeft dan ook nog eens een apart vakgebied: ze heeft het Heimelijke Volk, oftewel feeën, als specialisme. Emily leeft alleen voor haar werk en ze is het gelukkigst als ze, liefst in haar eentje, onderzoek kan doen naar de feeën voor haar encyclopedie die ze aan het schrijven is. Ze reist naar het hoge Noorden, naar Ljosland om daar onderzoek te doen. Ze komt in een klein afgelegen dorp Hrafnsvik terecht, een hechte gemeenschap, waar de mensen haar interessant maar vreemd vinden. Niet dat de mensen niet in feeën geloven, dat doen ze juist wel. Het feeënvolk is echter niet echt meewerkend en Emily komt in een moeilijk pakket terecht, zeker als haar collega professor Wendell Bambleby komt opdagen met twee student stagiaires. Het is gedaan met Emily’s rust en haar onderzoek neemt een rare wending.

Emily Wildes encyclopedie der feeën is een beetje apart boek. Aan de ene kant een leuk gegeven: vrouw onderzoekt legenden, mythes en werkelijk bestaan van feeën en aanverwanten over heel de wereld. Spannend en intrigerend. Heather Fawcett heeft zeker een fijne open schrijfstijl, die lekker wegleest. Het is ook niet zo’n dik boek en het onderwerp is misschien niet uniek, maar wel leuk. Maar ondanks het veelbelovende begin, kabbelt het verhaal maar traag voort en ondanks de zeer vreemde type feeën, gnooms en elfjes wordt het niet echt heel pakkend. Ook zijn er nogal wat onlogische dingen die je als lezer opvallen en wat dingen die Heather Fawcett aan het begin al min of meer verklapt, wat de spanning in het verhaal niet ten goede komt.

Het verhaal van Emily Wildes encyclopedie der feeën is als een dagboek geschreven vanuit de optiek van Emily en ze legt haar gevoelens en mening dus helder uit. Het is echter vaak wel wat overtrokken. Zo is Emily bijna een karikatuur van een vrouwelijke onderzoeker begin 20ste eeuw. Vrouwen hadden natuurlijk niet de rechten die ze tegenwoordig hebben en ze werden destijds absoluut niet als gelijkwaardig beschouwd. Dat je jezelf toen echt wel moest positioneren is duidelijk, maar Emily gaat wel erg ver. Ze wil persé zelfstandig en onafhankelijk zijn, maar dat moet ze bezuren, doordat ze daarmee haar gastheren beledigt. Ook haar reactie op de vriendelijkheid van Finn is wat overtrokken. Ze lijkt wel sociaal maatschappelijk gestoord. Dat kan een toevoeging zijn op het verhaal, als er groei in zou zitten, maar dat is helaas niet het geval. Ze blijft stug en afstandelijk heel het boek door, terwijl je als lezer op een keerpunt hoopt.

En dan de interactie met Wendell Bambleby. Om een voorbeeld te geven en dit is geen spoiler alert, want Fawcett zet het zelf al in het begin: Emily heeft al een vermoeden dat Wendell Bambleby geen mens is. Ze denkt dat hij een fee van hoge adel is. Maar wat ik dan niet snap is, dat ze haar tijd aan het verdoen is met ‘geneuzel’ van een rare gnoom in een boom of vreemde lagere elfjes, terwijl ze als onderzoeker zich beter direct op Wendell zou kunnen richten. Wat is zijn verhaal en achtergrond?! Als onderzoeker met een vermoeden, zou ik me daarop richten. Als ze al een vermoeden heeft van zijn aard, dan weet ze toch ook dat hij de typische karaktertrekken van een Fae heeft, dus waar windt ze zich dan zo over op. Bij de mindere soorten weet ze ook hoe ze contact moet leggen, maar bij Wendell gaat ze overal dwars tegen in.  Kortom, Emily is in mijn ogen een beetje irritant.

Wendell daarentegen is een interessant personage. Duidelijk anders dan Emily, wil je als lezer wel direct meer weten over Wendells achtergrond. Heather Fawcett maakt van het feeënvolk en hun soortgenoten een nogal wreed volk. Vreemd, mooi en zeker angstaanjagend. Je moet hen benaderen volgens regels en de tradities in ere houden, anders moet je het soms zelfs met de dood bekopen. Wendell is dus ook mooi, aantrekkelijk, een tikje wreed en zeker een man die anderen graag voor zijn karretje spant. Toch blijft hij in tegenstelling tot Emily een aimabel karakter. Je merkt wel dat hij van zijn kant helemaal weg is van Emily, maar ik als lezer pikte nou niet echt de klik op. Weinig chemie, weinig romance dus. En tja, een gedwongen huwelijk met een hoge Fae koning van het IJsrijk is ook niet echt romantisch, maar daar had Heather Fawcett wel wat meer uit kunnen halen betreffende de Emily-Wendell connectie. De zogenaamde redding is nogal lauwtjes.

Toch moet ik bekennen, dat ik het boek wel met plezier heb gelezen. Zoals gezegd het leest vlot weg. De uitvoering van het boek is ook prachtig. Licht en schattig, met een geïllustreerde band. Het vormt een grappig contrast met de wreedheid van het Volk in het verhaal in het boek. Het gehele verhaal is amusant en sommige lezers zullen er weg van zijn. Voor mijzelf had ik op wat meer diepgang en spanning gehoopt. Al met al geef ik  Heather Fawcetts Emily Wildes encyclopedie der feeën 3 hartjes. Hopelijk is het vervolg wat spannender en gerichter.

Judith van der Boon

Recensie : Emily Wildes encyclopedie der feeën – Heather Fawcett