De vrouwen van Weyward - Emilia Hart RECENSIE

Recensie: De vrouwen van Weyward - Emilia Hart

Als Kate een overlijdensbericht van haar oudtante Violet ontvangt en een overhandiging van de sleutels van de oude cottage van de vrouw, geeft haar dat de moed om uit haar isolatie en gewelddadige relatie te stappen. Ze smeedt in het geheim een plan en als haar partner naar zijn werk gaat, verlaat Kate haar leven en vertrekt ze stilletjes naar Crows Beck; de locatie waar het huis zou moeten staan. Ze kent haar oudtante nauwelijks en wanneer ze arriveert, blijkt de woning oud en klein en verkeert het ook niet in een erg goede staat. Ze is echter vastbesloten om het beste van haar leven in Crows Beck te maken en terwijl ze zich aanpast aan haar nieuwe woonplaats krijgt ze insidersinformatie van de bewoners van het stadje te horen. Omdat Kate haar oudtante eigenlijk helemaal niet goed kent en haar al jaren niet had gezien, is ze uiterst nieuwsgierig waar de geruchten over hekserij vandaan komen..

De vrouwen van Weyward start met een kort proloog dat een blik geeft op de situatie waarin Altha zich bevindt. Het is het jaar 1619 en ze vertelt dat ze al 10 dagen in een donkere en vochtige kelder wordt vastgehouden, maar dat ze nu geluiden hoort doordat ze wordt opgehaald voor de rechter te verschijnen. Direct na dit beknopte inzicht neemt het boek een sprong in de tijd naar het jaar 2019 waar Kate ongeduldig aan het wachten is om haar plan te kunnen uitvoeren en verlost te zijn van haar gewelddadige partner. De laatste sprong gaat terug naar het jaar 1942 waarin Violet vertelt dat ze meer van insecten houdt dan van haar vader. Deze drie introducties zijn kort en hebben slechts als doel om de drie dames voor te stellen aan de lezer.

Deze tijdsprongen zijn gedurende het gehele boek van toepassing. Elke tijdspanne is aan een bepaalde vrouw gekoppeld en doordat ze afwisselend hun relaas vertellen, lees je in eerste instantie drie losstaande verhalen. Hoewel de dames een overkoepelende eigenschap bezitten, zijn ze toch zo uiteenlopend van karakter dat het totaal geen moeite kost om ze uit elkaar te houden. Emilia Hart hanteert in De vrouwen van Weyward een fijne schrijfwijze die je gemakkelijk meevoert met de vertellingen. Doordat er drie zienswijzen zijn, is de voortgang van het verhaal vrij traag. Ze lopen niet in elkaar over, waardoor elke visie op een bepaald punt eindigt en een paar hoofdstukken later pas weer verder gaat. Toch kabbelt het niet slechts voort en weet De vrouwen van Weyward constant de concentratie op zich gericht te houden.

De inhoud barst niet van onbenullige details, maar juist kleinigheden die het verhaal meerwaarde schenken door erin op te gaan. Het duurt een poosje voordat Hart de lijnen samenvlecht en wanneer ze dit doet, doet ze het losjes. Zo blijft er ruimte voor speculatie bestaan.

De inhoud van De vrouwen van Weyward leunt echt op de vrouwen zelf. Ze verkeren elk in een andere levensfase in een geheel ander tijdperk, maar de overkoepelende kracht van familie schiet er bovenuit. Zo leef je als moderne vrouw mee met de perikelen en vooroordelen waar Altha in de 17e eeuw mee te maken kreeg omdat ze door middel van kruiden mensen kon helpen genezen en weet Violet je hart stelen door haar goede karakter. Haar vader begrijpt haar drang naar insecten niet en verwacht een hoffelijke dame. Hierdoor komt ze als het ware in een isolement, terwijl je het lieve personage zo veel meer gunt. Kate weet direct respect op te wekken door haar standvastige besluit om uit haar huidige leven te stappen. Doordat zij in onze huidige wereld leeft, kost het de minste moeite om haar situatie voor te stellen.

De vrouwen van Weyward vertelt een familiesaga waarin hekserij een belangrijke rol speelt. Het is geen overdonderende roman vol nieuwe en unieke elementen, maar wel een erg fijn boek dat door de behaaglijke schrijfwijze en sfeervolle ambiance een plekje in je hart weet te veroveren.

Recensie: De vrouwen van Weyward - Emilia Hart