Humus - Gaspard Koenig RECENSIE

Recensie: Humus - Gaspard Koenig

HUMUS: klimaatcrisis te lijf met regenwormen

Ze zijn twintig, hebben op het hoogste niveau landbouw gestudeerd en begaan met de klimaatcrisis die de mensen op deze aarde hebben veroorzaakt. Met regenwormen die alles vreten denken Arthur en Kevin bodemregeneratie te bewerkstelligen. Arthur denkt dat kleinschalig te bereiken door twee armzalige hectares die zijn grootvader heeft nagelaten nieuw leven in te blazen; Kevin heeft geniale gedachten, stapt over industriële weerzin. Mede door de sterk uiteenlopende ambitie van hun vriendinnen rukt het  leven ze ver uit elkaar waarna ze in een dramatische finale elkaar  weer in de armen sluiten.

Het levert de roman HUMUS op, waarmee Gaspard Koenig (1982) in Frankrijk grote indruk maakt. Je krijgt als lezer een  karrenvracht aan kennis over het composteren door wormen aangereikt, die grote sprongen vereist om over grondbeginselen heen te springen.

Maar Koenig spint er zo’n meeslepend verhaal omheen dat je daar moeiteloos in wordt meegezogen. Ecocide als tegenhanger van genocide is een thema dat aansprekende wijze is uitgewerkt.

Een plot waarin je een schoolvoorbeeld vindt van wat meritocratie beoogt: die waarin de sociale betrokkenheid meebeweegt met successen.

Aangrijpend

 HUMUS laat je proeven van immense teleurstelling en jubelende euforie, gelieerd aan de inzet van de regenworm. Een verhaal dat dood als een pier had kunnen zijn wanneer een minder creatieve geest dan die van Koenig zich ermee bezig zou hebben gehouden.

Een lap grond, uitgeput door niet aflatend gebruik van chemische middelen, wil maar niet tot leven komen.

De wijze waarop dat uiteindelijk toch gaat lukken via humusatie is  in dit boek het gevolg van groot denkvermogen. Een roman die je confronteert met wat grondigheid in mensen los maakt, van uitgepierd leven tot de welstand van een miljardair en dan ook nog in een heen en weer gaande beweging.

Het niet meer kunnen bijbenen van successen. In dit geval de de inzet van de regenworm niet volkdoende kop en staart kunnen geven met een afslag naar list en bedrog waarin tweederde van het voorgewende resultaat doorschuift naar de oven van de afvalverbrander. Met toevoeging van een vleug geveinsd grensoverschrijdend gedrag. Het hoogste en het laagste in het menselijk brein krijgt een plek in dit prachtige verhaal met een uiterst actueel thema dat diep doordacht wordt uitgesponnen.

Dick van der Veen

Recensie: Humus - Gaspard Koenig