De chocoladewinkel van verloren liefdes - Kim Ye-eun RECENSIE

Recensie: De chocoladewinkel van verloren liefdes - Kim Ye-eun

Wow, echt wow. “Don’t judge a book by cover”, maar de omslag van De chocoladewinkel van verloren liefdes is gewoonweg prachtig. Warme kleuren van het avondrood achter de chocoladewinkel, en prachtige glinsterende effecten. En als je de omslag dan openvouwt, wordt je niet teleurgesteld. De binnenkant is mooi roze met bloesem. De enige vraag die dan nog overblijft, is of het verhaal deze hoge verwachtingen kan waarmaken.

En dan is het antwoord kort en simpel: nee. De chocoladewinkel van verloren liefdes zou een betoverend en helend verhaal over verloren liefdes moeten zijn, maar Kim Ye-eun weet het verhaal niet zo overtuigend te brengen. Dit korte verhaal van bijna 170 pagina’s leest als een opsomming van korte verhalen van bezoekers van de chocoladewinkel van Juho.

Nu is de idee achter het verhaal niet gek: mensen met een stille, verloren of onbeantwoorde liefde stappen de winkel van Juho in om niet alleen chocola te kopen, maar ook om hun verhaal te delen. De mensen gaan met Juho mee naar achteren naar haar zogeheten ‘adviescentrum’. Daar vertellen ze hun verhaal aan haar, terwijl Juho als volstrekte vreemde naar ze luistert. De lezer krijgt echter niet de dialoog, maar alleen een samenvatting van het verhaal, die leest als een opsomming met hier en daar een gesproken quote. Zo staat er midden in een sessie letterlijk “hij zegt nog dat…”. Op deze manier is er geen opbouw van het verhaal en bouwt de lezer ook geen band op met het de personages.

Juho heeft een achtergrond in de psychologie. Toch zie je dat niet terug in haar “adviezen”. Je zou bij healing fiction, zoals De chocoladewinkel van verloren liefdes wordt aangeprezen, een neutrale, vooral niet veroordelende rol van Juho verwachten. Maar oordelen vellen over haar klanten doet ze aan de lopende band. Hierdoor bouw je als lezer ook geen band op bent de personages.

Uiteindelijk komt er een rode lijn in het verhaal rondom het liefdesverhaal van Juho zelf, maar zonder persoonlijke informatie over Juho is dit een losstaand verhaal dat de lezer niet bereikt. Ze is net als de andere personages, die in en uit de winkel, verstopt in een klein steegje in megastad Seoel, lopen. Gelet op de locatie van de winkel is het dan ook ongeloofwaardig dat de verschillende personages elkaar kennen en een met elkaar verweven liefdesverhaal hebben.

Lang verhaal kort, De chocoladewinkel van verloren liefdes leest als verschillende romantische verhalen waarvan alle opsmuk en essentiële onderdelen zijn weggehaald, zodat alleen een samenvatting van de liefde overblijft. En die wordt niet eens in een fatsoenlijke dialoog aan de lezer verteld, maar in een samenvatting van een gesprek waarin de ene zin na de andere zin wordt opgesomd. Hoewel Kim Ye-eun haar verhaal in een prachtig pakje serveert, smaakt het niet naar meer.

Recensie: De chocoladewinkel van verloren liefdes - Kim Ye-eun