Het paradijs van slapen - Joost Oomen RECENSIE

Recensie: Het paradijs van slapen - Joost Oomen

Gerrit Blauw loopt vast in zijn jeugdliefde voor Saartje Schaap van Terschelling. Douwe, een studiegenoot, slaat haar aan de haak. Maar wanneer zijn van hem in verwachting is laat hij Saartje aan haar lot over. Gerrit etaleert plaatsvervangende verantwoordelijkheid in de letterlijke gang naar abortus. Het wordt niet wat met die twee, maar ze komen elkaar toch weer tegen. Ook dan staat Blauw in de kou. De roman start met zijn verhaal aan euthanasiearts Theo. Die ontvouwt tussen de perikelen van Gerrit door zijn ervaringen met euthanasie. Kan hij Gerrit helpen in zijn wens het leven in schoonheid te eindigen.

Joost Oomen (1990) raadpleegde voor het schrijven van Het paradijs van slapen zijn vader, die na een leven lange inzet om mensen voor de dood weg te slepen overstapt naar het tegenbeeld: mensen helpen om na een voltooid leven eruit te stappen.

Het verhaal van een man (Theo) die door de dagelijkse ervaring met pijn en lijden het geloof in schoonheid is verloren en de man (Gerrit) die het verval wil voorkomen om het leven in schoonheid te beëindigen.

Tegendraads

Een geslaagde carrière, maar ook een meervoudig mislukte liefde en het verlies van een lievelingsdier. Het is niet simpel om de schoonheid die Oomen Gerrit toedicht te (h)erkennen.

Het begrip voor Theo, die het fenomeen schoonheid is kwijt geraakt na zoveel praktijkervaringen met ondraaglijk, uitzichtloos lijden, valt wat gemakkelijker in de plooi.

Een roman die zich weliswaar focust op de volle zwaarte van euthanasie, maar die is ingebed in amoureuze perikelen met ook oog voor de zonzijde. Om nog maar eens het woord schoonheid aan te halen: die waarin de attractie van het durende verlangen ligt opgeslagen. Overgoten met een scheut humor van een arts die zich stoffelijke blijken van waardering toe-eigent. Die een vermakelijke uitleg geeft aan ‘Het mooiste wat ik mijn leven lang heb gezien’.

Vraag

Het paradijs van leven wil recht doen aan euthanasie bij voltooid leven. Maar het kille justitiële en het zakelijke wetmatige hebben geen boodschap aan iets wat allerminst voltooid lijkt en gespeend is van lichamelijk lijden. Dat is de Theo in dit verhaal zich bewust. De wijze waarop Oomen hem die hinderpaal laat slechten heeft natuurlijk alles te maken met het gesprek waarbij hij zijn vader diep in de ogen keek.

De auteur geeft een lastig thema een luchtig tintje mee, wat de toegankelijkheid ervan bevordert.

Recensie: Het paradijs van slapen - Joost Oomen