Buitengewoon briljante wezens – Shelby van Pelt RECENSIE

Recensie: Buitengewoon briljante wezens – Shelby van Pelt

Tova Sullivan heeft het verlies van haar zoon na meer dan dertig jaar nog niet kunnen verwerken. Om er beter mee om te kunnen gaan, heeft ze nog steeds een baantje, ondanks dat ze al lang met pensioen had kunnen gaan. Ze maakt ’s avonds schoon in een aquarium. Zeker nu haar man een paar jaar geleden overleden is, vindt ze het erg prettig om te werken. Ze maakt graag een praatje met de dieren. Er is één speciaal dier: Marcellus de octopus. Ze krijgt steeds meer een band met hem en hij lijkt haar ook echt te begrijpen. Zal ze er ooit nog achter komen hoe haar zoon is overleden?

Shelby van Pelt is geboren en getogen in Pacific Northwest. Ze heeft met Buitengewoon briljante wezens haar debuutroman geschreven die meteen een New York Times-bestseller werd.

Buitengewoon briljante wezens is een origineel verhaal waarin Marcellus de octopus een grote rol speelt. We leren Tova beetje bij beetje beter kennen en voelen met haar mee in welke heftige situatie zij zit. Zij heeft haar zoon verloren, inmiddels meer dan dertig jaar geleden. Ze denkt nog elke dag aan hem en vraagt zich nog altijd af wat er die dag gebeurd is en of hij wel dood is. Shelby van Pelt heeft een prettige schrijfstijl. Ze schrijft voornamelijk vanuit Tova, maar er zijn ook hoofdstukken vanuit Marcellus geschreven.

Het leven van Tova ziet er erg realistisch uit. Ze heeft het gezellig met haar vriendinnen en daarnaast werkt ze graag in het aquarium. Ze gaat ’s avonds graag regelmatig naar de avondwinkel waar de eigenaar in verbinding staat met zijn klanten. En vooral een band wil met Tova. Hij kent haar pasnummer al uit zijn hoofd en helpt haar graag een handje met de boodschappen. Tova vindt hem wel aardig, maar weet niet wat ze ervan moet vinden als hij haar uitnodigt voor een etentje bij hem thuis.

De personages hebben een herkenbaar karakter. De relaties onderling zijn erg duidelijk en ondanks dat er weinig mensen meespelen in het verhaal, is het met bijna 400 pagina’s een uitgebreid verhaal. Het wordt zo beeldend geschreven, dat het bijna lijkt alsof de lezer zelf onderdeel uitmaakt van deze groep mensen. Dieren hebben een grote rol in het verhaal. En dan met name Marcellus. Shelby van Pelt krijgt het voor elkaar dat zelfs als je niet van dieren houdt, je aan het eind van het verhaal smelt van de liefdevolle band die Marcellus en Tova hebben.  

Shelby van Pelt heeft met Buitengewoon briljante wezens een buitengewoon uniek verhaal geschreven wat liefde ademt.

Recensie: Buitengewoon briljante wezens – Shelby van Pelt