Hulda 1 - De duisternis - Ragnar Jonasson RECENSIE

Recensie: De duisternis – Ragnar Jonasson

Thrillers uit het Hoge Noorden zijn al een hele tijd succesvol. De Nordic Noir-misdaadromans slagen erin keer op keer te beklijven en steeds meer Scandinavische schrijvers komen op het lijstje van must-reads te staan. De Ijslandse auteur Ragnar Jonasson is daar het laatste decennium zeker ook bijgekomen en steeds meer van zijn werken worden vertaald. Deze professor auteursrecht aan de universiteit van Reykjavik houdt zich naast zijn academische praktijken vooral bezig met de Ijslandse cultuur in het algemeen en is ook leidende kracht achter het literaire festival Iceland Noir. Zijn boek De duisternis verscheen al in 2015, maar werd pas nu vertaald in het Nederlands. Het is het eerste deel van een populaire reeks rond poltie-inspecteur Hulda Hermanssdottir.

Als Hulda Hermannsdottir enkele maanden voor haar pensioen plots gedwongen wordt een stap opzij te zetten, stort haar wereld zowat in. Haar commissaris laat haar wel nog toe om een cold case verder te onderzoeken om haar carrière niet abrupt te moeten stopzetten. De zaak die ze uitkiest, ligt haar nauw aan het hart. Een jaar geleden spoelde het lichaam aan van een Russische vluchtelinge op het strand. De zaal werd al gauw afgedaan als zelfdoding, maar Hulda ziet gaten in het onderzoek van haar collega’s. Tegen de richtlijnen van haar oversten in, gaat ze op zoek naar de ware toedracht van de dood van Elena, de Russiche migrante. Dat leidt haar via opvangcentra, tolken en advocaten naar een ondergronds prostitutienetwerk, maar weer botst ze op haar oversten. Stap voor stap komt ze dichter bij de waarheid, maar er zijn obstakels te overwinnen.

Ragnar Jonasson heeft met Hulda een bijzonder interessant en origineel hoofdpersonage ontwikkeld. Hulda is een sterke vrouw die moet opboksen tegen de mannenwereld die het voor het zeggen heeft. Bovendien sleurt ze haar eigen traumatische verleden met zich mee, wat haar ook enigszins belemmert in het opbouwen van nieuwe relaties. Het personage is zeer geloofwaardig. De lezer kan zich makkelijk identificeren met haar en brengt ook veel sympathie op voor haar situatie. Jonasson wisselt vaak van perspectief en vlecht verschillende verhaallijnen moeiteloos door elkaar. Zijn filmische stijl en korte hoofdstukken zorgen voor een zeer vlotte lezing. Hij beschrijft alles vanop een afstand en weet daardoor de kille en beklemmende sfeer, die typisch zijn voor de Nordic Noir, de hele tijd aan te houden. Toch zijn zijn personages, en dan in het bijzonder Hulda, zeker niet kil of afstandelijk. De auteur weet de spanning de hele tijd geleidelijk op te drijven en houdt dat ook vol tot het einde. Dat einde is bijzonder abrupt en laat de lezer helemaal verweesd achter, waardoor het reikhalzend uitkijken is naar het tweede deel. Ragnar Jonasson is zeker een naam om blijvend in de gaten te houden in het genre.