De nanny - Nelle Lamarr RECENSIE

Recensie De nanny – Nelle Lamarr

Na een zware zwangerschap en een spoedkeizersnede is de eerste week met haar dochter dramatisch voor Ava. Om eindelijk weer te kunnen slapen huurt ze een nachtnanny in. Maar al snel begint ze haar twijfels te krijgen. Waarom geeft nanny Marley haar niet de kans haar eigen kind te voeden? Noemde ze haar nu echt ‘mijn baby’? En ziet ze goed dat haar man Ned zijn ogen amper van de nanny af kan houden? Ondanks dat ze de rust krijgt die ze nodig heeft, weet Ava niet meer of ze haar eigen gedachten kan vertrouwen. Als dan ook nog eens haar onbetrouwbare moeder opduikt, bereikt de situatie langzaam een kookpunt.

Er verschijnen de laatste jaren steeds meer boeken waarin de lezer constant op het verkeerde been gezet wordt en de verteller niet te vertrouwen blijkt. Nelle Lamarr is een vrij nieuwe deelnemer aan dit genre. De nanny is haar tweede psychologische thriller na haar debuut De logé. Op de omslag wordt De nanny vergeleken met De hulp van Frieda McFadden. De boeken hebben inderdaad wel wat van elkaar. In beide ontstaat een ingewikkelde driehoeksverhouding tussen mensen die samen in een huis wonen en allerlei geheimen voor elkaar hebben. Dat zorgt voor een constante spanning.

Juist die spanning is wat je zoekt in een boek als dit. Die maakt dat je door wilt blijven lezen op weg naar de onthullingen. De nanny moet wat dat betreft wel even op gang komen, Lamarr neemt de tijd om het zoete plaatje te schetsen dat later als tegenhanger zal dienen van de onvermijdelijke ontknoping. Ze is er ook wel wat te expliciet in dat er geheimen zijn, en bij sommige van die ‘geheimen’ kun je direct wel raden hoe de vork in de steel zit. Daarnaast is Nanny Marley wel zó perfect dat het ongeloofwaardig is, waardoor ook zij meer doorzichtig wordt dan je als lezer zou willen.

Maar met haar beeldende manier van vertellen trekt Lamarr de lezer wel haar verhaal in. Het tempo gaat langzaam steeds verder omhoog, mede dankzij de korte hoofdstukken in wisselende perspectieven. De nanny speelt aan de rand van het Hollywood-wereldje van films en sterren. Dit geeft een kijkje in Lamarrs eigen achtergrond in de televisiewereld, dat zeker doordringt in haar boek. Met name de spectaculaire ontknoping, waarin letterlijk een verwoestende storm opsteekt, is film-waardig en kan zo bewerkt worden voor het witte doek. Alleen over het slot moeten de makers dan nog even goed nadenken. Zelf zegt Lamarr hierover in haar nawoord dat ze bijna niet kon kiezen hoe ze het verhaal moest afronden, wat leidt tot ‘een maand later’, ‘twee maanden later’, ‘twee jaar later’, een epiloog en een postscriptum. Het lijkt de derde Lord Of The Rings wel…

Een beetje begrijpelijk is het wel. Lamarr schrijft dat haar hart brak voor Ava bij het slot en Ava is inderdaad het meest echte personage in De nanny. De radeloosheid van het nieuwe moederschap, de ellende van borstvoeding die niet goed op gang komt, amper kunnen nadenken door slapeloze nachten. Zeker voor vrouwelijke lezers met kinderen zal dit heel herkenbaar zijn, en hen meteen doen innemen voor Ava. Om tot slot in de sfeer van de vergelijking te blijven… De hulp is de sterkere van de twee, met een echt heel erg onverwachte draai halverwege en een verrassender slot. Maar Lamarrs De nanny komt een goed eind in de buurt qua spanning en mysterie, en verleidt absoluut tot een lekker lange avond lezen.

Recensie De nanny – Nelle Lamarr