De vlucht van de marter - Mauro Corona RECENSIE

Recensie: De vlucht van de marter - Mauro Corona

De vlucht van de marter brengt dicht bij de natuur

Mauro Corona (1950) blikt in De vlucht van de marter terug op wat een vloedgolf 9 oktober 1963 deed met de regio die door de ontketende Vajont-rivier in de Dolomieten werd geraakt. Hij blikt als inwoner van het gebied vooral terug op het leven dat er aan vooraf ging en richt zich speciaal op de mens en/in de natuur. Daarin onderscheidt hij zich met een vaardige pen als een groot kenner.

Corona zuigt je in 26 hoofdstukken de natuur in. Hij ontleent aan zijn grootvader een fenomenale kennis van bomen en dieren in soorten en maten met de saus van de Dolomieten erover gegoten. Legt er zoveel gevoel in en beschrijft het in zulke mooie volzinnen dat alleen dat al De vlucht van de marter in hoge mate consumabel maakt. Daarin spreekt ook de kunstenaar en de bergbeklimmer die hij in zich verenigt.

Onderhoudend

De personificaties en metaforen zijn om van te smullen: de verhalen zijn mooi opgebouwd, zoals dat over een 300 jaar oude beuk die als de aanval op hem wordt geopend de wind mee heeft met alle ramspoed van dien voor de vijandige mens.

Het beschrijven van vallende bladeren en de diversiteit die daar aan hangt bij de diverse boomsoorten maakt indruk. De zoon met zijn passie voor de gulheid van de natuur botst met de vader die gewetenloos jaagt op het wild. Daar laat hij zich graag het predicaat trapoca (slapjanus) voor opspelden. De gruwel over het huis slachten en de ermee gepaard gaande gevoelloosheid van de uitvoerenden walmt je tegemoet.

Rampzalig

Natuurlijk is ruim plaats gemaakt voor de ramp die zich voltrok. De afschuw voor wetenschappers die het bij het realiseren van een dam bij het verkeerde eind hadden wat uiteindelijk 2.000 mensen het leven kostte. De paarden van het gezond verstand zijn weggedraafd. Kun je het nog mooier verwoorden?

Het boek trekt de mens achter de slachtoffers weg. Hele families verdrinken in de nacht van de rampspoed. De filosoof in de auteur staat op in deze literatuur. De uitleg over berusting die verdriet zuivert doet je jaknikken boven de bladzijden. Tijd die alle wonden heelt. Maar het drama niet naar de vergetelheid voert. Dankzij De vlucht van de marter weten we wat er ambachtelijk en cultureel kopje onder ging. De noeste vlijt van de ambachtsman, de onverschilligheid én de passie voor de natuur, worden in een fraaie aansprekende stijl geschilderd.

Recensie: De vlucht van de marter - Mauro Corona