Verborgen in stilte - Sandra Berg RECENSIE

Recensie: Verborgen in stilte - Sandra Berg 

Makelaar Isabelle krijgt de opdracht van de zussen Clarice en Louise om het huis van hun overleden oom te verkopen. Ze hebben wegens omstandigheden snel geld nodig dus Isabelle moet opschieten. Dat is alleen niet zo eenvoudig. Bij het huis aangekomen blijkt het huis en de tuin vervallen en in het bijgebouw blijkt een norse man te wonen. De man intrigeert Isabelle. Wie is hij? En is hij echt zo afstandelijk als hij lijkt? 

Verborgen stilte van Sandra Berg is een mooi verhaal over leven in eenvoud. Makelaar Isabelle is van zichzelf introvert en is het gelukkigst als ze samen met haar kat Mollie in haar knusse studio een boek leest. Een rustig, overzichtelijk bestaan doet haar goed. Tegelijkertijd is ze in haar werk zakelijk en open en schermt ze zich af voor emoties totdat ze Gabriël ontmoet. In Gabriël herkent ze haar diepste zelf. Hij ziet haar en zij ziet hem. In de tekst mooi omschreven als: Hij had niets. En tegelijkertijd had hij alles. En: Hij had gelijk. Hij had het niet nodig. Hij had alles wat hij wilde. 

De schrijfstijl van Sandra Berg is erg fijn. Heel natuurlijk waardoor je gelijk in een flow komt, daadwerkelijk in de levens van Isabelle en Gabriel stapt en door wilt blijven lezen om te weten hoe het afloopt. De bijrollen in het verhaal zijn voor de zussen Clarice en Louise en Daniel, de man aan wie Isabelles moeder haar wil koppelen. Alle personen inclusief hun emoties worden zo goed beschreven dat je gelijk meeleeft met iedereen. Voor de een heb je empathie, de ander vertrouw je niet zo en weer een ander sluit je meteen in je hart. Soms heb je het op het eerste gezicht mis en oordeel je al over iemand op basis van roddels of je eigen gevoel en dit gebeurt ook bij de alle personages. Heb jij het bij het goede eind? 

Verborgen in stilte is een bijzondere roman over gelukkig zijn met de kleine dingen. Mensen willen vaak steeds meer waardoor ze het contact met zichzelf verliezen. Eigenlijk heb je niet veel nodig als je je kunt omringen met de mensen of essentiële dingen die nodig hebt. Het geeft rust, ruimte, vertraging en echt contact. Dit is wat mensen vaak ook noemen als hun leven ten einde loopt. De mooie herinneringen zijn hen het meest dierbaar niet de spullen, het grote huis en het geld dat ze bij elkaar hadden verzameld. Isabelle en Gabriël laten dit in prachtige verhaal zien. 

Recensie: Verborgen in stilte - Sandra Berg