Doodsvonnis - J.D. Barker & James Pattinson RECENSIE

Recensie: Doodsvonnis - J.D. Barker & James Patterson

Het is een eer om in Hollows Bend te wonen: in de zomer zorgen dag- en weekendgasten dat de economie op peil wordt gehouden, het criminaliteitscijfer is zeer laag, de mensen gaan allemaal gemoedelijk met elkaar om en er is een heerlijk eetcafé waar de inwoners elkaar regelmatig treffen. De vreedzame gemeenschap wordt echter woest uit hun American Dream opgeschrikt als er ineens tal van kraaien tegen de ramen van het café aan vliegen en levenloos met hun lijkjes het parkeerterrein zwart achterlaten. Vlak daarna arriveert een vreemd, naakt meisje, die geen woord zegt…

Doodsvonnis is alweer het zevende boek waarmee auteurs J.D. Barker en James Pattinson hun schrijverstalenten bundelen. Deze samenwerking is echter allesbehalve geslaagd. Doodsvonnis heeft namelijk precies dezelfde opzet als de oudere boeken van Stephen King: een klein onschuldig en onbenullig dorpe dat verdorven wordt door paranormale krachten.Soms is iets goed jatten beter dan slecht bedenken, maar in dit boek is er van vernieuwing totaal geen sprake en komt het dus neer op een slap aftreksel van al bestaande boeken.

Het boek start met een mysterieus intro van een naamloze speciaal agent. Het verklapt niets en vertelt alleen over een voorlopig rapport dat nog niet is afgerond. Direct hierna is het eerste dagrapport te lezen waarin een dialoog tussen speciaal agent Beatrice Sordello en deputy Matthew Saro plaatsvindt. Dit opgenomen gesprek is een inleiding naar de gebeurtenissen in het plaatsje Hollows Bend. Barker en Pattinson hebben een simpele schrijfwijze die veel aan de verbeelding overlaat. De hoofdstukken zijn vrij kort en wisselen regelmatig van perspectief. Zo lees je stukken die de zienswijze van diverse inwoners uit het stadje verhalen, zoals wat sheriff Ellie meemaakt, maar ook de gedachtegang van deputy Matt en verschillende inwoners. Doordat er zo rap wordt gewisseld tussen de invalshoeken en deze ook nog eens met regelmaat worden onderbroken door dagrapporten, duurt het lang voordat er informatie beschikbaar is waarmee empathie opgewekt kan worden.

Van een spanningsboog is in Doodsvonnis nauwelijks te spreken. De gebeurtenissen en situaties zijn zó absurd, dat ze eerder lachwekkend dan spannend zijn. De enige realistische besluiten die gemaakt worden, zijn door sheriff Ellie. Alleen ze maakt fouten. Wellicht door de stress die de onnozele toestand met zich meebrengt, maar ook dit uit zich weer in dwaze acties en reacties. Doordat de visies ook constant wisselen, is er geen tijd om een hoofdstuk in je op te nemen. Er is geen tijd om karakters te leren kennen. Dit brengt ontzettend veel verwarring met zich mee en zorgt voor nog meer afstand met het verhaal. Hierdoor lees je Doodsvonnis slechts; je wordt niet meegenomen naar Hollows Bend.

Op zich zou dit allemaal te behappen zijn als er naar een goed eind wodt toegewerkt. De ontknoping is echter zeer teleurstellend en meet zich met de rest van de inhoud van ht boek.

Doodsvonnis is een boek voor de liefhebber. De gebeurtenissen zijn bijzonder vreemd, het is afstandelijk geschreven, het plot is afgezaagd en bovenal is het een slechte imitatie van eerder werk van King. Zonde, want deze auteurs hebben bewezen dat ze stukken beter kunnen...

Recensie: Doodsvonnis - J.D. Barker & James Patterson