Apotheose - Andreas Gruber RECENSIE

Recensie: Apotheose – Andreas Gruber

Op korte tijd heeft de Oostenrijkse auteur Andreas Gruber naam gemaakt in de wereld van de harde thrillers. Sinds 1996 schrijft hij al spannende boeken en Young Adults, maar vooral door zijn reeks rond profilers Sneijder en Nemez schiet zijn populariteit de hoogte in. Na de fel gesmaakte eerste delen Stervensuur en Doodvonnis sluit hij zijn trilogie nu af met Apotheose.

Eigenlijk draait het boek rond twee verhaallijnen die naadloos samenkomen. Enerzijds zijn er de profilers Maarten S.Sneijder en Sabine Nemez die op zoek zijn naar een seriemoordenaar die zijn slachtoffers op gruwelijke wijze om het leven brengt en telkens een cijfer in hun lichaam kerft. Dit doet Sneijder denken aan de methode van een moordenaar die hij vijf jaar geleden te pakken kreeg en nu opgesloten zit in de gevangenis Steinfels, een instelling voor psychisch gestoorde delinquenten op een afgelegen eiland. Anderzijds is er de jonge psychologe Hannah Norland die op Steinfels een groepje van drie gedetineerden onder zich krijgt, waaronder Piet van Loon, de seriemoordenaar die vijf jaar eerder door Sneijder werd gearresteerd. Wat volgt is een race tegen de tijd doorheen heel Europa om de seriemoordenaar te stoppen.

Vanaf de eerste pagina is Apotheose spannend: het grijpt de lezer bij de keel en laat hem niet meer los. De auteur slaagt erin om de verhaallijnen mooi te combineren en de lezer kan de chronologie volgen door de data bovenaan elk hoofdstukje. Hoewel Apotheose perfect als stand alone kan gelezen worden, is het een meerwaarde om ook de andere delen te kennen. De relatie tussen Sneijder en Nemez kan dan nog beter begrepen worden. Ook blijven de beide personages zich ontwikkelen en groeien ze dankzij de uitdagingen die ze ervaren.  Beide hoofdpersonages zijn zeer complex en moeilijk te doorgronden: enerzijds de cynische Sneijder, die heel hard en onbehouwen kan overkomen, maar in se briljant is én een goed hart heeft, anderzijds de eerder sociale Nemez, die ondanks tegenwerking haar ding doet en vertrouwen tankt. Maar ook de figuren van Hannah Norland en Piet van Loon worden zeer goed uitgewerkt door Andreas Gruber. Hannah weet perfect te verbergen wat haar precies drijft en Piet van Loon is een meester in het manipuleren van alles en iedereen. Gruber kent de kneepjes van het vak: hij weet de spanningsboog constant gespannen te houden en bovendien blijft hij voortdurend verrassen met plotwendingen. Apotheose leest heel erg vlot en de stijl is ook zeer filmisch, waarbij de schrijver er niet voor terugdeinst om alle gruwelijkheden tot in detail te beschrijven. Niet voor tere zieltjes dus. Apotheose is misschien een passende titel als sluitstuk van zijn trilogie, maar de oorspronkelijke titel Todesmärchen heeft meer betekenis, omdat sprookjes ook echt wel een belangrijke rol spelen in het verhaal. Apotheose is ongetwijfeld één van de betere thrillers van het moment, een ingenieus plot, spanning van begin tot eind en intrigerende karakters. De perfecte mix voor veel leesplezier.

Recensie: Apotheose – Andreas Gruber