Magnolia Parks: The long way Home - Jessa Hastings RECENSIE

Recensie: Magnolia Parks: The long way Home - Jessa Hastings

In deel drie binnen het Magnolia Parks Universe keren we weer terug naar de relatie tussen Magnolia Parks en BJ Ballantine.

Magnolia heeft zich losgemaakt van haar oude leven en haar oude verlangens en is op zoek gegaan naar zichzelf in New York. Nu keert ze terug voor een gelegenheid kort terug naar Londen en moet ze de confrontatie aangaan met alles wat ze heeft achtergelaten. En ze komt tot de ontdekking dat haar gevoelens voor BJ nog altijd heel sterk aanwezig zijn. Maar hij heeft een nieuwe vriendin, en weer bij elkaar komen, lijkt nog niet direct te gaan gebeuren...

Wat Jessa Hastings heel goed heeft begrepen, is dat je nooit mag afwijken van een succesvol concept. En dat doet ze zeker niet in The long way Home. Het knipperlicht van eerste boek gaat naargelang het verhaal verder vordert steeds feller knipperen, na een poosje zwart te zijn geweest. Toch was het leuk om Magnolia, al was het maar voor enkele scènes, los van BJ mee te maken.

Het blijft de vraag of je als lezer Magnolia leuk vindt of helemaal niet... Jessa Hastings doet eigenlijk bijna op geen enkel moment de moeite om haar hoofdpersonage (psychologisch) aantrekkelijk te maken. De grapjes ten koste van Magnolia zijn oprecht ontnuchterend, want ze tonen Magnolia in een bijna verwend/dom licht. Zijn het dan de beschrijvingen van Magnolia's overdonderde schoonheid die je doen verlangen om haar beter te leren kennen? Misschien wel, of misschien wil je gewoon ontdekken wie er achter dat masker zit. Wat wel overduidelijk is in The long way Home, is de groei die Magnolia doormaakt. Natuurlijk zijn de kernproblemen hetzelfde, maar het lijkt toch alsof ons vrouwelijk hoofdpersonage veel volwassener is. Wat van het mannelijk hoofdpersonages minder gezegd kan worden. Die blijft wat hangen en is daardoor iets meer een rekwisiet in het verhaal.

De stijl van Jessa Hastings is erg vlot, en gelukkig maar want The long way Home is toch wel een flinke kluif. De wisselende perspectieven helpen mee om vaart in het verhaal te houden en houden de lezer geprikkeld. Doordat je de gedachten van verschillende personages leest over hetzelfde voorval, zie je bepaalde zaken toch in een ander licht. Hastings slaagt erin om haar verhaal met humor te doorspekken, zonder dat het kolder wordt. De humor helpt mee om een paar zwaardere thema's beter verteerbaar te maken en het haalt de negatieve druk wat van de relatie tussen Magnolia en BJ.

Het is niet mogelijk om van The long way Home te genieten als je de voorgaande delen niet hebt gelezen. Waarschijnlijk is het makkelijk genoeg om enigszins grip te krijgen op het verhaal, maar de verhoudingen/intriges/geheimen/... zijn te onbekend en daardoor gaat er teveel cruciale informatie gewoon langs je heen.

Er is iets met het verhaal wat je volledig verslaafd maakt. Je kan niet anders dan doorlezen, en net zoals bij de eerdere delen is het onmogelijk om niet naar het volgende deel te smachten. In het Engels kan je nog tot en met deel vijf lezen, maar in het Nederlands is het toch weer even wachten tot Xander Uitgevers met het vervolg op de proppen komt. Sowieso moeten de engelstalige fans ook wachten op het zesde deel (deel drie rondom Daisy), want daar is Hastings nog niet aan begonnen en ze kan zelf geen antwoord geven op de vraag wanneer we dat boek mogen verwachten.

Recensie: Magnolia Parks: The long way Home - Jessa Hastings