Zoveel geheimen – Sally Page RECENSIE

Recensie: Zoveel geheimen – Sally Page

Al jaren is Janice schoonmaakster – een uitzonderlijk goede, zoals een verrassend groot aantal mensen in Cambridge inmiddels heeft ontdekt. Haar werk brengt haar niet alleen in de huizen van haar werkgevers, maar ook in hun levens. Zo is Janice een verzamelaar van verhalen geworden. Van de verhalen die haar toevertrouwd worden waar ze werkt, en ook van de flarden die ze opvangt in de bus of op straat. Haar eigen verhaal is wat haar betreft ondergeschikt, ze is ‘maar een schoonmaakster’. Dat wordt anders als op haar nieuwe schoonmaakadres de bewoonster, een scherpe dame van in de negentig, weduwe van een gewezen spion, ineens háár begint te bevragen. Ondanks dat Janice niet van plan is zich in de kaarten te laten kijken, dringt deze mevrouw B. langzaam maar zeker tot haar door. En met dat Janice zich openstelt meer van zichzelf te laten zien, begint er vanalles in haar leven te schuiven.

Sally Page is een verzamelaar van verhalen, net zoals het hoofdpersonage in haar debuutroman Zoveel geheimen. Na een carrière in de marketingwereld opende Page een bloemenwinkel. Daar werden haar zoveel verhalen toevertrouwd, dat ze begon met schrijven over het leven met bloemen. Van non-fictie kwam ze tot fictie, en ontstond Zoveel geheimen, een boek vol verhalen. Met niet alleen verhalen die spelen in het nu, maar ook een historisch mysterie, dat in delen wordt opgediend. Zo kon Page ook haar liefde voor geschiedenis, het vak dat ze ook studeerde, een plek geven.

Een vol en divers boek is Zoveel geheimen daarmee geworden. Schoonmaakster Janice zorgt voor de kapstok, en daaronder hangen allerlei verschillende, zeer uitgesproken personages. Van haar hork van een man Mike via de warme operazanger Geordie, Adam en zijn moeder Fiona die worstelen met het verlies van hun vader en man, de rijke mevrouw Jajaja en meneer Neenuniet (zoals Janice ze noemt), hun rashondje Decius met wie Janice in haar hoofd hele gesprekken voert, tot de op een aardrijkskundeleraar lijkende buschauffeur die bij het instappen in de bus iets tegen haar lijkt te willen zeggen – of toch niet? Page geeft iedereen zijn of haar opvallende eigen karaktertrekken mee, die hen wel of niet sympathiek maken, maar altijd herkenbaar. En allemaal dragen ze bij aan de ontwikkeling die Janice doormaakt.

Want dat is wat Page met name knap doet. Ze laat de rol van Janice in haar eigen verhaal langzaam steeds belangrijker laat worden. In het eerste deel van Zoveel geheimen is Janice vooral de ontvanger van de verhalen van anderen. Dat ze ook zelf een verhaal heeft, sijpelt wel tussen de regels door, maar mag geen naam hebben. Zij is ‘maar een schoonmaakster’, zoals ze zelf steeds benadrukt. Het gaat om al die anderen, die allemaal op hun eigen manier zeer kleurrijk zijn. Dat maakt wel dat de verbondenheid tussen lezer en hoofdpersoon met dit boek langer de kans moet krijgen om te groeien dan je misschien gewend bent. Janice wisselt tussen de verschillende adressen en onderlinge relaties zijn er eigenlijk niet. Maar daardoor valt het juist op dat de lijnen zich met elkaar beginnen te verbinden via Janice en zij langzaam maar zeker naar de voorgrond stapt.

Als het verhaal van Janice eenmaal op gang is, is het lastig Zoveel geheimen nog weg te leggen. Je wilt Janice beter leren kennen, en vooral ook weten wat nu precies háár geheim is. Daarbij is Page een vlotte verteller. Dit boek leest makkelijk weg door de prettige schrijfstijl, met mooie zinnen en observaties, en een goede balans tussen beschrijvingen en dialogen. Page heeft een droge manier van humor, die vooral tot uiting komt in de eigenwijze mevrouw B. en de manier waarop hondje Decius in Janice hoofd tegen haar praat. De ontknoping had misschien nog wat soepeler gemogen, net als de start van het boek lijkt Page niet helemaal goed te weten wat ze ermee aan moet. Maar de verschillende lijntjes vallen voldoende op hun plek om Zoveel geheimen met een tevreden gevoel te kunnen sluiten.

Recensie: Zoveel geheimen – Sally Page