Mijn naam is Emliia del Valle - Isabel Allende RECENSIE

Recensie: Mijn naam is Emilia del Valle - Isabel Allende           

Isabel Allende hoeft niet voorgesteld te worden. De jongste 40 jaar groeide ze uit tot een van de allergrootste Zuid-Amerikaanse auteurs en wordt ze in één adem genoemd met Neruda, Marquez en Borges. Met haar debuut Het huis met de geesten (1982) bereikte ze al meteen de top en ondertussen is haar prijzenkast al flink gevuld met heel wat literaire prijzen. Bovendien trakteert ze haar lezers bijna elk jaar met een nieuwe roman. De jongste telg in de reeks is Mijn naam is Emilia del Valle, waarin Allende net als haar hoofdpersonage graaft in het verleden van haar land van herkomst: Chili.

In 1866 wordt Emilia del Valle geboren als ongewilde dochter na een onenightstand van een Ierse non en een Chileense aristocraat, die prompt verdwijnt. Gelukkig vangt de plaatselijke onderwijzer de non en haar kind op. Samen krijgen ze nog drie kinderen, maar Emilia blijft  de oogappel van haar stiefvader. Hij spot ook onmiddellijk haar talent: ze kan goed schrijven. Op haar zestiende geeft ze haar eerste stationsromannetje uit, maar ze wil meer. Ze biedt zich aan bij de krant The Examiner en mag columns schrijven. Als even later een burgeroorlog dreigt in Chili, wordt ze samen met journalist Eric Wheelan naar Santiago gestuurd. Voor haar een dubbel geschenk: ze mag aan echte journalistiek doen en ze kan op zoek gaan naar haar biologische vader in Chili. De burgeroorlog mondt uit in vreselijke slachtpartijen waarvan Emilia getuige is en ook slachtoffer. Uiteindelijk vindt ze zichzelf, de liefde en haar roots terug in het Chili van 1891.

Isabel Allende slaagt er opnieuw in om grote thema’s met elkaar te verbinden: burgeroorlog, liefde, familie en genderrollen, maar ook macht en machtsmisbruik. Om haar mening te expliciteren gebruikt ze haar geliefkoosde genre: de historische roman, en haar geliefkoosde personage: een sterke vrouw met feministische trekjes. Uiteindelijk is Mijn naam is Emilia del Valle de perfecte mix tussen een oorlogsroman en een familieroman. De auteur zoomt in op de zoektocht van een dochter naar haar biologische vader, beschrijft de gevaren van de oorlogsjournalistiek en focust ook op een bloederige en pijnlijke episode in de vaderlandse Chileense geschiedenis, de burgeroorlog van 1891. Hoewel het boek traag op gang komt en de inleiding wel wat korter kon, leest het boek heel vlot. De typische beeldende stijl van Allende met haar oog van detail weet perfect de sfeer te beschrijven, die trouwens in elk van de vier delen van de roman anders is. Emilia del Valle is een krachtig personage dat opkomt voor zichzelf, maar ook tegenslagen kent en erkent, waardoor de lezer zich zeer goed kan inleven. Ook de andere personages zijn levensecht en heel herkenbaar. Mijn naam is Emilia del Valle is opnieuw een vintage Allende en toont dat ze aan schrijverstalent na al die jaren nog steeds niet heeft ingeboet.

Recensie: Mijn naam is Emilia del Valle - Isabel Allende