De dromendieven - Maggie Stiefvater RECENSIE

Recensie: De dromendieven - Maggie Stiefvater

De zoektocht naar Glendower gaat verder en dat brengt allerlei zaken aan de oppervlakte. De vriendengroep ontdekt in dit deel van de serie dat Ronan een groot geheim bewaart. Hij kan voorwerpen uit zijn dromen meenemen. Dit maakt hem tot doelwit van een gevaarlijk man, want blijkbaar was zijn geheim toch niet zo goed verborgen.

De belangrijkste verhaallijn in De dromendieven is in een paar zinnen uit te leggen, en toch doet dat absoluut geen recht aan alles wat er in dit tweede deel van De Raven gebeurt. Het verhaal gaat verder waar De ravenjongens ophield en de personages hebben allemaal hun eigen demonen te bevechten, de één een al wat grotere dan de ander. Dit loopt allemaal door elkaar heen en sommige zaken houden verband met elkaar en andere zijn meer op zichzelf staand. 

Ongeacht de inhoud is het toch wel even de moeite waard om het over de prachtige edges te hebben die Uitgeverij De Boekerij aan deze edities van De Raven-cyclus heeft gegeven! Het is een must om deze in de kast te hebben als je van sprayed edges houdt. 

Vertaalster Lia Belt heeft geen makkelijke opgave gehad aan dit tweede deel van De Raven, net zoals bij het eerste deel trouwens. Voor verschillende woorden blijft het een uitdaging om er een passende Nederlandse vertaling voor te bedenken, met 'Greywaren' als meest in het oog springende voorbeeld. Je kan gerust zeggen dat ze het er uitstekend van af heeft gebracht, want de boeken lezen ondanks de veelheid aan informatie nog heel vlot. 

De dromendieven is een passende titel voor dit tweede deel in de reeks, want de focus ligt op Ronan en zijn mogelijkheden om objecten mee te nemen naar de echte wereld vanuit zijn dromen. Een heel interessant gegeven, ware het niet dat Ronan op zich niet zo een aimabel karakter is en je dus als lezer liever andere personages op de voorgrond had gezien. Het maakt dit deel iets meer sinister, maar het prikkelt het voorstellingsvermogen van de lezer.

Adam speelt ook een aanzienlijke rol in De dromendieven, maar zijn personage evolueert nogal en op de één of andere manier is het niet zo makkelijk om je daar een goede voorstelling van te maken als lezer. Adam is aan het einde van dit boek niet meer dezelfde jongen die hij was in De ravenjongens. Adams onschuld wordt van hem afgepeld door Stiefvater en het is een soort verlies dat je als lezer voelt en waar je om rouwt. 

Maggie Stiefvater heeft een ongelooflijke gave als het aankomt op originaliteit. Tot nu toe is De ravenjongens-cyclus met weinig te vergelijken en weet je als lezer helemaal niet waar het verhaal heen gaat tijdens het lezen. Achteraf kan je er een lijn in ontdekken, maar of die altijd logisch aanvoelt is weer een andere vraag. 

Waar De ravenjongens intrigerend aanvoelde is De dromendieven dat niet altijd. Natuurlijk blijft Stiefvater je gevoel voor 'het vreemde' voeden, maar er gebeurt zoveel dat het niet altijd allemaal tot in detail te volgen is. Je verliest af en toe ook het overzicht daardoor. Door de keuze van Stiefvater om extra elementen toe te voegen aan het verhaal in dit tweede deel, is het hoofdthema van het eerste boek naar de achtergrond verdwenen. Je bent dan ook heel erg benieuwd of de zoektocht naar Glendower weer aangewakkerd zal worden in het derde en vierde deel van de serie. En of je Blue wat meer te zien krijgt...

De dromendieven is een verhaal met goede en slechte kanten, maar het belangrijkste wat je onthoudt is dat Stiefvater je voorstellingsvermogen oprekt en je oplettendheid test. Ze laat zien dat ze weet hoe ze een verhaal interessant moet houden, maar soms zit er waarheid in de uitspraak 'Less is more'. We zullen zien wat het derde deel van De Raven, Blauwe Lelie, Lily Blue, voor ons in petto heeft. Stiefvater kennende, waarschijnlijk heel wat...

Recensie: De dromendieven - Maggie Stiefvater

.