Vergeten RECENSIE

De zestienjarige London Lane heeft een geheugenprobleem: ze heeft geen herinneringen aan het verleden, alleen aan de toekomst. Elke ochtend moet ze eerst een lijstje doornemen met belangrijke dingen die ze moet weten om de dag door te komen: dat ze een superleuk vriendje (Luke) heeft bijvoorbeeld, of ruzie met haar beste vriendin. En als ze zich iets niet wíl herinneren, schrijft Londen het gewoon niet op, zodat ze het zich niet herinnert en er niet meer mee zit. Maar als ze beangstigende visioenen krijgt, en zich realiseert dat ze zich Luke niet herinnert uit de toekomst, weet ze dat er iets gaat gebeuren waardoor ze niet bij elkaar zullen blijven. London beseft dat ze in het verleden dat ze zich niet herinnert moet graven om haar toekomst met Luke veilig te stellen. Het motto van het boek zet al meteen de toon: ‘Niets etst een gebeurtenis zo diep in het geheugen als de wens haar te vergeten.’ Voor de lezer is meteen duidelijk dat Londons geheugenprobleem een duistere kant heeft, die door de visioenen en haar herinneringen aan de toekomst een subtiele, onderhuidse spanningsboog creëren. Je wilt weten waarom London zich Luke niet uit de toekomst kan herinneren en vooral hoe ze als klein meisje dit geheugenprobleem heeft gekregen. Toch is het geen zwaar boek door de vlotte schrijfstijl. Ondanks een paar kleine losse eindjes in het verhaal is het een goed geschreven, inspirerend boek over liefde, verlies en geheugen. Vergeten is een onvergetelijk jeugdboek dat je niet meer kunt wegleggen.