Waarom had ik ook alweer een man nodig? RECENSIE

Amelia Lockwood is eind dertig en wil niets liever dan de perfecte man vinden om mee te trouwen. Eigenlijk zou ze zelfs genoegen nemen met een minder dan perfecte man, zolang ze maar kan trouwen en eindelijk haar droom van zichzelf in een Vera Wang bruidsjurk in vervulling ziet gaan. Ze is zo geobsedeerd door dit doel, dat ze zelfs begint aan een cursus ‘Hoe kom ik aan de man’, waarbij ze onder andere de opdracht krijgt om al haar exen stuk voor stuk op te sporen om erachter te komen wat ze in die relaties fout heeft gedaan, zodat ze daar van kan leren (en diezelfde fout niet meer maakt). Deze opgave zorgt voor enorm veel hilarische flashbacks (Amelia heeft niet bepaald doorsnee ex-vriendjes, zo zit de één inmiddels in een psychiatrische inrichting en is een ander tegenwoordig homo), waardoor je soms echt hardop moet lachen, maar ze schiet er niet echt wat mee op. Wat Amelia er doorheen sleept zijn haar drie vrienden (twee vrouwen en de homoseksuele Jamie, die het grappigst van allemaal is en er met zijn humor voor zorgt dat je steeds weer uitkijkt naar de scenes waar hij in voorkomt), die zichzelf samen de Lovely Girls noemen en al sinds de middelbare school bevriend zijn. De stijl van schrijfster Claudia Carroll is erg prettig, je vliegt echt door dit boek heen, en wat ook leuk is, is dat Carroll naast schrijfster een bekende Ierse soapactrice is en je daardoor een leuk kijkje achter de schermen van een televisiestudio krijgt (want Amelia werkt als tv-producer). Gaandeweg komt Amelia erachter dat ze misschien eigenlijk helemaal geen man nodig heeft om gelukkig te zijn, of dat ze in ieder geval geen genoegen moet nemen met iemand die niet helemaal is wat ze eigenlijk zoekt. Het einde zal ik niet verklappen, maar de laatste woorden zijn ‘wordt vervolgd’ en dat is een belofte die de schrijfster wat mij betreft snel mag waarmaken!