Mag het een maatje meer zijn? RECENSIE

Dat Meg Cabot véél meer kan dan alleen jeugdboeken schrijven, had ze al bewezen met haar eerdere boeken voor volwassenen. Met hoge verwachtingen sloeg ik haar nieuwste chicklit, Mag het een maatje meer zijn?, dan ook enthousiast open. Er is in feite niets mis met dit boek, maar toch had ik wat meer verwacht van het verhaal. Het plot kent vele gezichten en dat maakt het verhaal niet altijd erg geloofwaardig.
Na een geflopte zangcarrière en haar verbroken relatie met de populaire boyband-zanger Jordan Cartwright, werkt Heather nu als assistent-huismeester in een studentenhuis van het New York College. Ze is tot over haar oren verliefd op privédetective Cooper, de broer van Jordan en tevens haar nieuwe huisgenoot. Met haar maatje 42 (niet dik, maar gemiddeld) en haar nieuwe single bestaan leidt ze echter een spannend leven. Want wanneer er kort na elkaar twee dodelijke ongelukken plaatsvinden in het studentenhuis, is Heather ervan overtuigd dat het niet zomaar ongelukken kunnen zijn geweest. Ze probeert alles tot op de bodem uit te zoeken, en gaat op haar eigenzinnige en klunzige manier te werk. Met alle gevolgen van dien…
Niet echt facetten die herkenbaar zijn voor de gemiddelde lezer, maar tóch leuk dat het verhaal een beetje fantasierijk is. Het boek valt duidelijk onder de chicklit, maar het verhaal heeft toch een spannend tintje. De voorspelbaarheid van de verhaallijn wordt goed kort gehouden. Je loopt over van nieuwsgierigheid met de vraag of het nou wel of geen ongelukken zijn geweest en wie het dan in hemelsnaam heeft gedaan. Het onverwachte einde is dan ook zéker leuk bedacht.
De titel van Mag het een maatje meer zijn? zegt eigenlijk niets over het boek, want hoewel het maatje meer van Heather continu wordt benadrukt, heeft het verder weinig met het verhaal te maken.
Kortom, dit is naar mijn mening niet Meg’s beste werk, maar toch een leuke en fantasierijke chicklit met een spannend tintje. Van mij mag het vervolg op dit boek snel verschijnen!