Bitterzoet RECENSIE

In Bitterzoet staan de levens van drie generaties van een Bengaals-Indiase familie centraal. Het verhaal speelt zich afwisselend af in India, Pakistan, en op het einde vooral Engeland, en de rode lijn in dit boek is liegen en bedrogen worden (en de gevolgen daarvan).

Het verhaal begint met het jonge meisje Henna, dat dankzij een door haarzelf beraamd complot, weet te trouwen met de uit een veel hoger milieu afkomstige Rachid. Zij doet hem onder andere geloven dat zij ouder is dan haar werkelijke leeftijd, en ook over haar opleiding liegt ze, met behulp van haar vader. Al tijdens de huwelijksnacht komt Rachid echter achter de waarheid, maar hij kiest ervoor om getrouwd te blijven om zo de eer van zijn familie te beschermen. Desondanks is het huwelijk al vanaf het begin ten dode opgeschreven. Ze krijgen een dochter, Shona. Dit meisje blijft hun enige kind, en zij leert al vanaf het begin dat de wereld is opgebouwd uit leugens. Liegen wordt zo voor haar een tweede natuur. Zij wordt wel echt verliefd, op Parvez, maar omdat ze beseffen dat hun beide families de relatie zouden afkeuren, trouwen ze in het geheim en emigreren vervolgens naar Engeland. Hier zijn ze in het begin dolgelukkig en stapelverliefd, maar wanneer er kinderen komen groeien ze uit elkaar en verwatert de liefde. Uiteindelijk wordt Shona verliefd op iemand anders. Rachid, de vader van Shona, woont inmiddels ook in Londen en heeft daar een relatie met een Engelse vrouw waar hij uiteindelijk zelfs mee trouwt, terwijl hij feitelijk ook nog steeds getrouwd is met Henna. Rachid en Shona leven allebei een dubbelleven, en komen stukje bij beetje achter elkaars geheimen.

Bitterzoet is vlug geschreven, vooral in het begin raas je in een paar pagina’s zo door tientallen jaren tijd heen, maar doordat de vaart er zo goed in zit, blijft het wel steeds interessant. Tegelijkertijd zorgt deze vlugge manier van vertellen (in het ene hoofdstuk zijn de kinderen van Shona nog niet eens geboren, in het volgende hoofdstuk zijn het rebelse pubers) ervoor dat je je nergens echt kunt inleven in één van de hoofdpersonen, simpelweg omdat je daar de tijd niet voor krijgt. Het verhaal overdondert je voortdurend waardoor je van begin tot eind wordt meegesleurd en nergens even tot rust komt, terwijl af en toe een moment om even op adem te komen niet verkeerd zou zijn geweest. Er zit een prettige dosis (wrange) humor in en de verhaallijnen zelf zijn goed uitgewerkt, het enige dat mij dus stoorde is dat je nergens de kans krijgt echt door te dringen tot de ziel van de personages, omdat het geheel daar te vlug voor wordt verteld. Al met al een interessant en mooi boek, met veel liefdesverwikkelingen en drama, en een mooi, rond einde.