Ik ben alleen RECENSIE

Het boek Ik ben alleen bevat dagboekfragmenten, brieven en gedichten die door de beroemde Marilyn Monroe zelf geschreven zijn. Het geeft je ‘een kijkje achter de schermen’ bij Marilyn. Zoals het boek zelf zegt: “Dit boek, met al die onuitgegeven documenten, onthult de complexiteit van de ziel die zich achter het beeld bevindt.” Als je de naam Marilyn Monroe zegt, weet iedereen wel wie je bedoelt. Ook in deze tijd nog, ondanks dat ze in het jaar 1962 al gestorven is. Ze is echt een icoon en nog steeds een groot voorbeeld en inspiratiebron voor artiesten. Ook ik kende Marilyn Monroe natuurlijk. Althans, ik kende haar uiterlijk. Ik wist niet wat er precies achter dat uiterlijk schuilging en daarom was ik zeer nieuwsgierig naar dit boek. Uit haar notities blijkt dat ze erg eenzaam was, erg perfectionistisch en erg onzeker. Wie zou dat nu denken van zo’n beroemde en mooie vrouw? Ik in ieder geval niet. Ze is vaak depressief en is bang om net zo te eindigen als haar eigen moeder en grootmoeder, namelijk in een psychiatrische inrichting. Een gedicht van haar wat me heel erg aansprak en waaruit duidelijk blijkt dat ze zich onbegrepen en alleen voelt is het volgende:

Slechts delen van ons zullen ooit
delen van anderen raken –
iemands eigen waarheid is eigenlijk
precies dat – iemands eigen waarheid
We kunnen slechts het deel
delen dat binnen andermans kennis aanvaardbaar
is – daarom
is men voor het grootste deel alleen.
Zoals het bedoeld is
vanzelfsprekend in de natuur – op zijn best kan
ons begrip de eenzaamheid
van de ander doorgronden.

Ik vind het concept van Ik ben alleen heel gaaf: op de linkerpagina hebben ze de echte, originele aantekeningen ingescand en op de rechterpagina de leesbare vertalingen geplaatst. Daardoor heb je echt het idee dat je in Marilyns eigen aantekeningen aan het snuffelen bent. Je merkt wel dat het om notities en krabbels gaat, die – vaak in emotionele toestand – even snel op papier zijn gezet. Het zijn namelijk niet allemaal duidelijke verhalen. Veel is onsamenhangend en je kunt er niet altijd wijs uit worden. Om het een en ander te verduidelijken en om je een beeld te geven in welke tijd ze de betreffende stukken schreef, staan er tussendoor delen van haar biografie en stukjes korte uitleg. Ik ben alleen is een mooi boek om te lezen als je wilt weten wat er echt in Marilyn Monroe omging, maar het is niet echt een vrolijk boek om lekker mee te ontspannen. Voor de fans is dit zeker een aanrader! Ik vraag me alleen af of Marilyn zelf heel blij zou zijn met de uitgave van haar persoonlijke aantekeningen. Over de uitgave van de brieven van Sigmund Freud zegt ze namelijk zelf het volgende: ” … hoewel ik me afvraag of iemands liefdesbrieven wel uitgegeven horen te worden.” En zijn haar aantekeningen niet net zo persoonlijk?