De wereld rond in 80 dates

Het is niet eerlijk verdeeld in de wereld. De meeste mensen zijn bij de zoektocht naar hun soulmate beperkt tot cafés in de buurt, internet of blind dates. Sommige geluksvogels, zoals Jennifer Cox, kunnen zich beroepen op een heel netwerk van internationale vrienden, jarenlange reiservaringen en blijkbaar genoeg geld om zich maandenlang met niets anders bezig te hoeven houden dan daten.
Gelukkig doet Jennifer zich in haar boek niet voor als spannende glamourgirl of alleswetende vrouw van de wereld. Ze is gewoon op zoek naar een leuke man en besluit zich niet tot de grenzen van haar thuisland te bepreken.
Het eerste deel van het boek is ronduit geweldig! Jennifer ontmoet allerlei soorten mannen, van verschrikkelijk grof (een grungy twintiger taait af omdat Jennifer wil daten in plaats van sexen) tot ver over the top (een Zweedse hunk huurt een boot met onderwatersauna). Maar ze heeft ook dates die niets met haar zoektocht naar een relatie te maken hebben. Zo zit ze een hele dag bij het graf van Jim Morrison in Parijs, om te kijken wat voor mensen daar zoal langskomen. En in Italië spreekt ze een man die al elf jaar het graf verzorgt van zijn grote liefde, een meisje dat in de jaren 20 is overleden. Stuk voor stuk boeiende, vlot geschreven verhalen, wat maakt dat je door het boek heen vliegt.
De omslag komt als ze op tweederde van de tour de zo gewenste soulmate ontmoet. In eerste instantie ben je heel blij voor haar, want Garry lijkt een leuke man en de verliefdheid spat van de pagina’s af. Alleen gaat dat na een paar hoofdstukken behoorlijk vervelen. Jennifer gaat door met daten, omdat ze niet zomaar de handdoek in de ring wil gooien. Bovendien heeft ze een afspraak met het lot gemaakt; als ze 80 mannen date, zal ze De Ware ontmoeten. Wie weet raakt ze Garry kwijt, als ze niet doorgaat met daten! Leuk geprobeerd, maar je merkt dat ze er vanaf dat moment met haar hoofd niet meer bij is. De dates, hoe leuk ook, zijn doorspekt met gedachtes als ‘kan ik dit wel maken tegenover Garry’, ‘zou het niet leuk zijn als Garry hierbij was geweest’ en ‘Wat mis ik Garry’. Logisch natuurlijk, want als je vers verliefd bent, wil je elke minuut van de dag bij elkaar zijn. Maar het maakt dat de laatste pagina’s van Jennifers verhaal zich voortslepen, en uiteindelijk smacht je eigenlijk net zo naar haar hereniging met Garry als Jennifer zélf.