Op de man af RECENSIE

In Op de man af heeft hoofdpersoon Helen, bijna 40 en single, al jaren een geheime verhouding met haar 20 jaar oudere baas. Matthew heeft thuis echter een nietsvermoedende vrouw en twee jonge kinderen. Helen is het stiekeme gedoe zat en blijft maar zeuren dat hij zijn vrouw en kinderen moet verlaten om samen een gelukkig leven te kunnen leiden. Maar wanneer Matthew dan eindelijk gehoor geeft aan deze wens, weet Helen niet meer zo goed of dit wel is wat ze wil. Opeens lijkt de oude man niet meer zo begeerlijk als ze dacht. De roddels op het werk doen al gauw te ronde en Helen haalt zich veel te veel op de hals door bevriend te raken met zijn vrouw Sophie, zonder dat zij weet wie Helen is. Al snel raakt ze verstrikt in haar eigen web van leugens. Er zit er dan nog maar één ding op en dat is Sophie en Matthew weer met elkaar herenigen.
Op de man af is op het eerste oog een boek als zovele in dit genre: een typische chicklit-kaft, een standaard chicklit-formule en veel clichés; weinig om het lijf zou je dus denken. Maar al gauw zul je erachter komen dat je je daarin hebt vergist. Dit boek is heel onderhoudend en vlot geschreven. De voorspelbaarheid daargelaten is dit boek zelfs erg leuk om te lezen. Het verhaal is in vertelvorm geschreven, en wisselt regelmatig van perspectief. Hoewel ik zelf meer een persoon ben van de ik-vorm, zorgt deze vertelwijze wél voor een afwisselende kijk op het verhaal. Niet alleen kijk je door de ogen van Helen, maar af en toe ook door die van Matthew en Sophie.
Het verhaal is heel eigentijds met een moderne setting. Daarom dus een boek waarin iedereen wel iets kan herkennen. In combinatie met de vlotte babbels en de leuke Britse humor, is dit boek een aangename verrassing in dit genre.