Briefjes op de keukentafel RECENSIE

Briefjes op de keukentafel is een eenvoudig, maar mooi boek om even tussendoor te lezen. Het boek bestaat slechts uit briefjes die een moeder en haar dochter Claire voor elkaar achterlaten op de keukentafel, wanneer ze elkaar weer eens mislopen. De moeder is een alleenstaande en hardwerkende vrouw, Claire is een typisch 15-jarig meisje. De briefjes beginnen heel doodgewoon, zoals een boodschappenlijstje of een taak voor Claire. Maar wanneer de moeder borstkanker blijkt te hebben, worden de briefjes wat langer en serieuzer.
Voor dit boek heb je letterlijk maar een uurtje of twee nodig, want sommige brieven beslaan slechts 2 of 3 regels van een pagina.
Eigenlijk is dit boek geen écht boek te noemen, je mist immers alle essentiële elementen van een verhaal. Je mist een verhaallijn en een plot. Die zijn er wel, alleen lees je er niet over. Het ene briefje gaat over de klusjes in huis en het volgende briefje is een verontschuldiging voor de ruzie die ze de dag ervoor hebben gehad. Alles wat zich ertussen heeft afgespeeld in hun levens blijft onbeschreven. De gevoelens van moeder en dochter staan centraal, hoe zij omgaan met de ziekte en het dagelijkse leven dat ondertussen gewoon doorgaat. En die gevoelens komen op deze manier heel goed en levensecht naar voren. Je wordt niet gestoord door allerlei andere details, slechts hun gedachten staan op papier.
Het is soms wel een beetje vreemd dat ze de meest belangrijke onderwerpen met elkaar bespreken via een briefje, maar daar moet je maar doorheen prikken. Als dat je lukt, is dit best een aardig boek. Ik geef het een puntje extra voor de originaliteit. En ik durf te wedden dat iedere lezer het boek dichtslaat met een brok in de keel! Ik in elk geval wel…