Slaapliedjes voor kleine criminelen

Stel je eens voor dat je 12 jaar oud bent, je samenleeft met je drugsverslaafde vader en je jezelf grotendeels moet redden…De 12jarige Baby leeft zo’n leven. Heather O’Neill beschrijft in het boek Slaapliedjes voor kleine criminelen een groot deel van haar eigen leven. Het is boek is voor mij een ver-van-mijn-bed show, maar dat maakt het hoogst intrigerend. Baby is 12 jaar en nog echt een kind; ze wordt blij van speelgoed, verzint eigen spelletjes en heeft een grote fantasie. Maar helaas door haar eigen situatie en omgeving moet ze noodgedwongen volwassen keuzes maken, die allemaal beredeneert zijn op kinderlogica met alle gevolgen van dien. Heather O’Neill schrijft op een simpele, bijna kinderlijke wijze alle belevenissen van Baby. Hoe Baby omgaat met haar gevoel, hoe ze omgaat met opvangtehuizen, met verkeerde vrienden en daarnaast met haar escortleventje. Het boek deed me erg denken aan het boek van Yvonne Keuls, Het verrotte leven van Floortje Bloem, maar ik moet zeggen dat ik me meer kon inleven in het leven van Baby. De keuzes die ze maakt zijn niet slim, maar zo logisch als je kijkt naar hoe jong Baby is; mijn hart brak bijna toen ze weer terugging naar Alphonse, de jongen die zorgde dat ze de escort inging, terwijl ze op dat moment zo dicht bij een ander leven was. Slaapliedjes voor kleine criminelen vind ik niet thuis passen onder het genre chicklit, toch is dit hartverscheurend boek zeker de moeite waard om te lezen!