Onder mijn dekbed RECENSIE

Nooit eerder had ik iets gelezen van de Ierse schrijfster Marian Keyes. Dit boek, voorzien van een vrolijke, luchtige voorkant waarop twee bungelende, damesbenen te zien zijn, met daaronder een rommelige schoenencollectie, had een uitnodigende werking op mij. Zeker na het lezen van de flaptekst, die spetterende verhalen en hilarische observaties over het leven belooft, was mijn interesse gewekt.
Maar al gauw merkte ik tijdens het lezen dat ik de verhalen in plaats van spetterend, moeizaam leesbaar vond, en de observaties over het leven niet hilarisch, maar flauw. Het boek is opgebouwd uit een tal van korte verhalen, over alledaagse zaken en gebeurtenissen uit het leven van de schrijfster. De grappen in dit boek komen niet bepaald over. Vaak had ik het idee dat ze de grap die ze maakte, ook uit ging leggen, waardoor de grap eindigde in een dooddoener. De indruk dat Keyes er veel moeite voor doet om grappig te zijn, komt in de verhalen te veel naar voren. Het leverde vele momenten waarbij ik met een frons op het voorhoofd achterbleef, net als toen ik voor het eerst las over ''de Baas'', de koosnaam die zij voor haar man heeft gekozen.
Misschien dat haar romans wat pakkender zijn, maar Onder mijn dekbed wil ik jullie toch onthouden.