De ware... toch?

"Als mijn moeder me nu kon zien! Ik ben het toonbeeld van de wereldwijze jonge vrouw. Afgezien van de broek natuurlijk. En deze look past bij Ed. Bovendien houd ik van verkleden. Ik voel me bijna als een kind dat aan het spelen is. Laten we spelen dat we wereldwijs en knap en volwassen zijn. Wat leuk! Jippie!"
De ware( ... toch?) lijkt in het begin nogal standaard chick lit, een Bridget Jones kloon. Het is een beetje slordig geschreven, in de spreektaal, gezellig, als lezer voer je een soort gesprek met Libby, echt vriendinnen onder elkaar. Het verhaal zelf stelt niet zoveel voor. Alles draait om Libby en het vinden van De Ware. Maar naar het einde toe wordt het boek anders, beter. Het gaat er niet alleen over "of ze elkaar zullen krijgen", maar ook over het gedrag van Libby, haar reacties op mannen en haar vooroordelen. Libby''s "kameleon-gedrag", wanneer ze een nieuw vriendje heeft, is zo ontzettend herkenbaar, net als haar "slechte gedachtes". Maar vooral Libby''s vermogen om zichzelf aan te praten dat iets of iemand bij haar past is zo raak beschreven, dat je niet anders kan dan je één voelen met Libby.
Ik zal Libby missen. Goede chick lit bestaat echt!

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • De gebroeders Maxilari - David Pefko

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

Gerelateerde artikelen

  • Rituals: Your body. Your soul. Your rituals.

  • That’s it

  • Boekkado.nl: voor een boek naar keuze

  • Supermom’s stijlgids

  • Het geheim van Chanel Nº 5

Zoek in artikelen