Tot het voorbij is RECENSIE

Tot het voorbij is is weer een ''ouderwetse'' Nicci French. Een originele setting, interessante personages, een vleugje psychologie en vooral het ik-móet-doorlezen-effect maken dit boek een heerlijk tijdverdrijf.
Hoofdpersoon Astrid is fietskoerier en woont in een huis met zes anderen. Elk van hen heeft een eigen karakter, eigenaardigheidjes en eigen geheimen. De lezer wordt dan ook constant vermaakt met spanningen, ruzietjes, bedgeheimpjes en verrassende bezoekers. Dat er twee moorden gepleegd worden, die geen enkel verband met elkaar hebben behalve de aanwezigheid van Astrid, is een spannend gegeven, maar ik moet bekennen dat ik toch het beklemmende gevoel dat de boeken van Nicci French je altijd geven, een beetje miste. Daarnaast had ik de dader al ruim voor de ontknoping geraden, en hoewel er nog een verrassende wending voor het einde overbleef, bleef ik ook met nog wat onbeantwoorde vragen zitten. Dat laatste heb ik vaker gehad bij Nicci French-boeken, en je vergeeft het het schrijversduo direct. Er gaat nou eenmaal niets boven een boek dat je niet weg kan leggen. Ik heb weer ''ns spijt dat ik zo snel gelezen heb.