De gelukkige boerderij RECENSIE

Er zijn van die boeken waar met geen mogelijkheid doorheen valt te komen; ellenlange zinnen, slechte grappen, standaard personages. Het boek blijft dan, ongelezen, op je nachtkastje liggen. Er zijn echter ook boeken zoals De gelukkige boerderij, dat ik bij deze graag tot ''probleem-boek'' benoem. Het probleem huist niet in de onleesbaarheid, maar juist in de heerlijkheid. Oef, wat wilde ik graag als een stoomtrein door dit werk heen denderen. Maar...dan zou het zomaar afgelopen zijn, over en uit. Nét nu ik zo genoot van de wijze lessen, de voelbare sfeer, de inventieve oplossingen en de ironische humor. Nét nu ik de drie zussen Marie, Åsa en Lena een beetje leerde kennen. Zulke verschillende vrouwen, die door de dood van hun vader richting hun ouderlijk huis getrokken worden. Thuis, een immens grote boerderij, waar ze zich allen niet zo vaak meer begeven hebben de afgelopen jaren. Thuis, waar hun moeder alleen is achtergebleven met de zorg voor talloze koeien. Thuis, een kloppend hart, hun eigen passies, die ze allemaal uit het oog verloren lijken te zijn.
De gelukkige boerderij is een heerlijk boek; origineel en erg goed leesbaar. Wanneer alles uit de hand dreigt te lopen, is er maar een oplossing mogelijk: sla de handen ineen. Het verhaal schuwt de diepte niet, het zit erg goed in elkaar. Emma Hamberg laat je thuiskomen in een gezin dat tot vergeving in staat is, wat er ook gebeurt, en maakt het boerderijleven een stuk aantrekkelijker. Ik raad dit boek van harte aan. Duik ook in het Zweedse leven, leer jezelf beter kennen door in de hoofden van drie moderne vrouwen te kijken, ga houden van snotterige kinderen met prachtige namen als Wilda en duim met mij dat we volgend jaar rond de kerstdagen van een verfilming kunnen genieten. De sfeer is bij mij in ieder geval al goed gezet.