All-inclusive RECENSIE

Ik heb All Inclusive in drie dagen uitgelezen; het boek leest als een trein, de opbouw van de spanning is goed en het verhaal van het jonge echtpaar dat hun tweeling verliest, is enorm aangrijpend. Ik heb zelf geen kinderen, maar kon me erg goed inleven in het verdriet van Jeroen en Chantal.
Toch mankeert er wel het één en ander aan het boek; de schrijfstijl van Vermeer is hier en daar wat stijfjes, en de peptalks die Chantal tegen zichzelf houdt zijn langdradig. Je krijgt er een ''Ja ja, nu weten wel het wel''-gevoel bij. Tot het moment dat Jeroen instort is het verhaal intens en geloofwaardig, maar daarna worden een aantal zaken afgeraffeld. De moeder van Jeroen, die een breuk in het huwelijk dreigt te veroorzaken, verdwijnt ineens uit beeld. En Jeroen, eerst nog zwaar depressief en in een soort psychose, is binnen een paar dagen schijnbaar weer op de been en zelfs strijdbaar! Teruggaan naar Turkije is een logische stap, maar de ontknoping die zich daar afspeelt, is ronduit knullig te noemen. Jammer!
Toch is het geen slécht boek te noemen, want als je je verstand op nul zet, is het heel geschikt voor een avondje vermaak op de bank. Het is tenslotte een debuut, en ik denk dat Vermeer met een beetje oefening een heel aardige thrillerschrijfster kan worden!