Hart & ziel RECENSIE

In een oud gebouw in Dublin wordt een hartkliniek opgezet. Clara Casey krijgt de leiding over de kliniek. Ze heeft twee jonge dochters en een (ex-)man die voor problemen zorgen en ze heeft dan ook niet veel zin om een jaar lang de kliniek te leiden. Maar ze doet het om de directeur van het ziekenhuis, Frank, te irriteren. Tot het moment dat ze bevriend raakt met de mensen uit haar team en haar leven veel leuker en gezelliger wordt. Clara is de hoofdpersoon in het boek, maar net zoals in alle andere boeken van Maeve Binchy zijn er meerdere personen die hun levensverhaal vertellen. Bijvoorbeeld de jonge dokter Declan, die over zijn liefde voor zuster Fiona verteld, pastoor Bryan Flynn, de Poolse Ania en de patiënten die de hartkliniek bezoeken. De boeken van Binchy lijken veel op elkaar. Ze bevatten veel verhaallijnen, de personages praten meer dan dat ze echt dingen ondernemen en alles loopt uiteindelijk goed af. Het is vooral een psychologische roman, Binchy laat zien dat zelfs de meest hatelijke mensen tot inkeer kunnen komen. En na het lezen van haar boeken lijken de grootste problemen opgelost te kunnen worden, onbewust is het boek een soort cursus waar je positief van wordt. Ondanks het feit dat haar boeken op elkaar lijken, blijft het leuk om ze te lezen. Dat komt vooral door de enorme hoeveelheid mensenkennis die ze heeft. Elke keer weet ze dezelfde lijnen in een ander plot uit te werken, zodat het helemaal niet op elkaar lijkt. En het is af en toe fijn om te lezen over serieuze onderwerpen en ‘oudere’ mensen en dat in een chicklitvorm verwerkt. Ik merk dat ik nooit meerdere boeken van Binchy achter elkaar moet lezen, omdat je dan overspoeld wordt door de al die goede mensen en de vele psychologische oplossingen. Maar als je het afwisselt met andere chicklit, is het zeker de moeite waard!