Echte vriendinnen RECENSIE

Iedereen heeft over de legende van de vier vriendinnen met een spijkerbroek gehoord. De drie vriendinnen Em, Ama en Romy willen ook zo’n unieke band. Ama krijgt geheel per ongeluk een beurs aangeboden voor een zomerkamp in de natuur. Ze had een hele andere beurs gewild, maar omdat er een melding van wordt gemaakt in het schooldossier, zit er niks anders op dan te gaan. Tegenover haar ouders doet ze alsof het kamp geweldig is, terwijl ze het meer dan vreselijk vindt. Ems ouders besluiten te gaan scheiden. Haar vader is een topchirurg die nooit tijd heeft voor zijn gezin en hij is eigenlijk bijna nooit thuis. Em zit tussen haar ouders in en weet niet hoe ze hier mee om moet gaan. Romy wil naar een modellenkamp, maar haar vriendinnen begrijpen niet waarom ze dit wilt doen. Ze heeft toch helemaal niet de kenmerken van een model? De vriendinnen beginnen uit elkaar te groeien en het lijkt erop dat hun vriendschap nooit zo sterk is geweest als die van de vier vriendinnen met een spijkerbroek. Helaas was de verhaallijn van Romy de enige die af en toe nog interessant was om te lezen. De schrijfstijl is rustig en duidelijk, maar het verhaal is nogal slap. De verhaallijnen lopen heel erg door elkaar en de karakters van Em en Ama lijken niet zo goed uitgewerkt als het karakter van Romy. Ook een paar opbloeiende liefdes kon het boek niet boeiender maken, terwijl de auteur hier normaal toch erg goed in is. Leuk voor op het strand en om je gedachten even op nul te zetten. Je leest het boek snel uit, maar het verhaal zal niet erg lang blijven hangen.