De harsclub RECENSIE

De Turkse vriendinnen Bahar (27, maagd), Arzu (28, single en open minded) en Yelda (31, ongelukkig getrouwd), komen elke maand samen om zich te laten harsen. Tijdens deze intieme harssessies – de schaamstreek moet er ook aan geloven – bespreken de vriendinnen de meest vertrouwelijke dingen die hen bezighouden, van liefde, seks en rare gewoontes tot je ontworstelen aan vastgeroeste regels uit hun cultuur. De vriendschap wordt steeds sterker en ze helpen elkaar te ontdekken hoe ze hun leven willen leiden. Je zou dit boek kunnen omschrijven als een mediterrane versie van Sex & The City, zonder Carrie weliswaar, maar Bahar is een soort Charlotte, Arzu een Samantha en Yelda een Miranda. Drie zelfbewuste, goed opgeleide vrouwen die proberen hun Turkse roots te verenigen in de Westerse, Nederlandse maatschappij. Dat betekent dat ze soms traditionele taboes moeten doorbreken. Af en toe komen er Turkse uitdrukkingen of citaten in voor, met daarachter de Nederlandse vertaling. Jammer dat het liedje waarmee het boek eindigt niet is vertaald. De vertelvorm klopt niet altijd en soms springt de schrijfster van de hak op de tak, maar het boek leest lekker vlot en doet de term mediterrane chicklit, zoals op de achterflap staat vermeld, absoluut eer aan, al kent het boek ook een serieuze ondertoon. De harsclub is een toegankelijk, openhartig boek over liefde, vrijheid en vriendschap.