Zwarte piste RECENSIE

In dit boek volgen we Saskia, die huis en haard verlaat en dit inruilt voor een skioord om daar haar leven weer enigszins op orde te krijgen. Ze valt met haar neus in de boter als ze terechtkomt bij een ondernemersgezin en verliefd wordt op de buurman. Tot zover de idylle. Haar ex - voor wie ze eigenlijk op de loop is - keert terug en het gezin Laponder blijkt ook het nodige achter te hebben gehouden. Wat volgt zijn een reeks van toevalligheden die de waarheid langzaam boven water toveren over het echtpaar. Ook de Zwitserse buurman blijkt niet het achterste van zijn tong te willen laten zien en dan is er natuurlijk ook nog Saskia''s voormalige echtgenoot... Wat zo mooi begon eindigt in een nachtmerrie, precies zoals te verwachten valt. Zwarte piste is de tweede winterthriller die pseudoniem- en polderschrijfster Suzanne Vermeer op haar naam mag bijschrijven. Na Apres-ski, die vorig jaar rond deze tijd werd gelanceerd, lijkt de auteur zich prima te vermaken in hooggelegen winteroorden. Destijds, toen na boek twee (De vlucht) het nieuwtje er toch wel af was, ging het al snel bergafwaarts met het niveau. De lezers en critici waren kritisch en enigszins teleurgesteld, hopend op verbetering bij een volgend nieuw exemplaar. Maar Vermeer blijft vrolijk, al dan niet gemotiveerd door de uitgever, verder schrijven. Wederom een verhaal dat eigenlijk te weinig om het lijf heeft om er iets zinnigs over te kunnen zeggen. Nu weer op naar de zomer-editie zullen we maar zeggen, want we weten inmiddels wat we kunnen verwachten.