Ladykiller RECENSIE

Ladykiller van Elisabeth Mollema begint met een moord. Toch is het geen whodunnit, want dat is vanaf het begin af aan duidelijk. De drie vriendinnen Sonja, Heleen en Ebe hebben het op hun gezamenlijke geweten. Ook is het geen whydunnit, want zelfs dat wordt vrijwel gelijk verteld. Het is meer een ‘wat doen we met het lijk’ en een ‘wat voor invloed heeft dit geheim op de vriendschap’ verhaal. De spanning die erin zit wordt veroorzaakt doordat de dames elkaar steeds minder gaan vertrouwen. De labiele Ebe zal toch niet alles aan haar moeder vertellen? Heleen zal toch niet naar de politie gaan, omdat ze een voorbeeld voor haar dochter wil stellen? En is het lijk echt wel zo goed verborgen? De dreiging is in het hele boek aanwezig en dat maakt het een echte pageturner. Toch mist er iets aan deze psychologische thriller. Het is moeilijk om te omschrijven wat dat dan precies is. Het had misschien nog wel wat meer uit de hand kunnen lopen tussen de drie vrouwen. Of wellicht had er nog een spannende dreiging van buitenaf in het verhaal gekund. Ladykiller is een knap verteld verhaal, dat goed in elkaar zit en lekker doorleest. Mollema heeft een fijne schrijfstijl, maar kan zich wat inhoud betreft nog lang niet meten met collega’s als Saskia Noort en Esther Verhoef. Een aardige psychologische thriller, maar niet heel bijzonder.