Alleen ik overleefde RECENSIE

In Alleen ik overleefde vertelt Carmina haar afschuwelijke levensverhaal. Toen zij amper drie jaar oud was, werden haar moeder, oma, tantes en zusjes vermoord door haar eigen vader. Ook zij werd voor dood achtergelaten. Het was puur geluk dat zij overleefde. Ze komt terecht in een pleeggezin, maar ook daar vindt ze het geluk niet. Ze wordt mishandeld en weggehouden van de ''normale'' wereld. Carmina heeft samen met een journalist dit boek geschreven. Dat merk je ook aan de schrijfstijl. Het leest meer als een krantenbericht, dan als een pakkend verhaal. Toch word je gegrepen door het verhaal en lees je ademloos verder. Zoals Carmina zelf zegt: "Mijn levensverhaal heeft geen opsmuk nodig. Ik hoef geen schrijf-foefjes te gebruiken om het bloederiger of spannender te maken. De waarheid zegt al genoeg." En dat klopt, het is een boek dat je niet meer loslaat. Het verkilt je tot op het bot. Maar wanneer je het boek uithebt, dan wordt je verwarmd door de kracht van Carmina. Zij is zo sterk, dan wil je net als haar zijn. Goed voorbeeld doet goed volgen. Carmina inspireert!