Nieuwe handen RECENSIE

In Nieuwe Handen beschrijft Gerie haar eigen indrukwekkende verhaal over de Volendam-ramp van 2001. Het is zoals ze zelf zegt: "Er zijn tweehonderd verhalen, dit is het mijne." De getalenteerde schrijfster neemt ons mee in de belevingswereld van een vijftienjarig meisje. Ze is verliefd en hoopt eigenlijk dat ze met Oud & Nieuw met die ene jongen zal zoenen, zodat ze verkering krijgen. Het gebeurd, ze zoenen, maar op dat moment barst het vuurwerk los. Binnen dertig seconden is Gerie van een mooi, jong en verliefd pubermeisje verandert in een slachtoffer met brandwonden over haar gehele lichaam. Gerie weet deze transformatie haarscherp te beschrijven, niet in de laatste plaats omdat ze dat meisje zelf is geweest. Maar door het hele boek weet de schrijfster op treffende wijze met haar woordkeus een verhaal neer te zetten dat niet overloopt van zelfmedelijden, maar juist van kracht en humor. Het leest daarom ook bijna als een roman, terwijl het een autobiografisch verhaal is. Dus zelfs wanneer je niet van waargebeurde verhalen houdt, is dit een absolute aanrader. Gerie weet de lezer te boeien met haar vlotte schrijfstijl en haar talent om in het diepst van zijn hart te raken.